یادمه اولین روز تولدت که نبودی، بازم مثل همیشه از یه ماه جلوتر تو فکر این بودم که امسال چه برنامه ی دو نفره ای بچینم که تا سال دیگه یادت نره و سال بعد خاطره شو مرور کنیم و هی بخندیم. چشمم که به تقویم افتاد یادم اومد ای ...

برایِ جای خالی نبودنت دارم بهایِ سنگینی به اندازه ی تنهاییم می پردازم به اندازه ی شب گریه هایم و به اندازه ی تمامِ لب فرو بستن هایِ از سرِ اجبارم بهایِ سنگینی دارم می پردازم تا تو تنها تو باشی برایِ من و آغوشت میانِ مقایسه ی آغوش ها ...

سالهاست که دربندِ افکار شبانه ام گرفتارم!! ساعت از دوازده که می گذرد، لعنتی ها شبیخون می زنند و مغزم را به زنجیر می کشند. چه از جانم می خواهند؟! نمی دانم...!! چنگال این برزخِ لعنتی ، شانه های دلم را اسیر می کند و زانوانش را وادار به خم ...

من دختر دردهای به استخوان رسیده بودم که تو را میان آغوش های بی مِهر دیگران جست و جو میکردم.. من دختر درد های به استخوان رسیده بودم و "دوستت دارم هایت ‌"‌هیچ کجایِ زندگیم به گوش نمیرسید.. من دختر دردهای به استخوان رسیده بودم و دکتر برایم خیال راحت ...

باز نسیم نبودنت به آرامی در لابه لای لحظه هایم زوزه میکشد و تنهاییم را به رخ در و دیوارخانه میکشد دلتنگم و نبودنت را در کوچه پس کوچه های تنهایی فریاد می زنم تو به اندازه تمام روزهای رفته ات در لحظه هایم حضور داری جای خالیت درقلبم سالهاست ...

بغض آنقدر بیخ گلویم را گرفته که اگر هم بخواهم صدایت کنم، امانم نمی دهد. این بهار انگار ادامه ی همان زمستان است و انگار دیگر از دست بهار هم کاری ساخته نیست ! حالِ من وخیم تر از نسیم ِ خوش و رویا چیدن است. کاش می فهمیدی خوشبختی ...

نیستی و سال هاست روزه ی عشق میگیرم... هر شب قبل از خواب تمام خاطراتت را نجویده قورت میدهم و میان ضجه های شبانه ام چشمانت را پنهانی عبادت میکنم... تو را با تمام جزئیاتت به خاطر می‌آورم و سپس میان برزخی از خیال و واقعیت به خوابی عمیق شبیه ...

اولین باران بهاری را نبودی مگر نگفتی خودت را به اولین شکوفه ی اردیبهشت میرسانی اردیبهشت هم دارد تمام میشود پس کجای این بهار جا مانده ایی که نه میتوانم پیدایت کنم نه خودت می آیی ببین خرداد هم دارد از راه میرسد نگذار تنها در باغ گلهای قرمز خرداد ...

مهربانم چگونه ازدلتنگیهایم بگویم چگونه تلخی و درد بی تو شکستن را به قالب کلمات بکشم با کدام واژه درد دوریت را بازگو کنم که تو بدانی نبودنت اینجا کنارمن با دل خسته ام چه میکند غم نبودنت را در تک تک شعرهایم فریاد کشیدم اما تو فریادم را نشنیدی ...

جمعه ها نزدیکم بمان. یک هفته تمام مینشینم خیره به تقویم روی دیوار. روزها را میشمارم تا جمعه شود که وعده دیدارم با توست. صبح با شادی از خواب بیدار میشوم بهترین لباس هایم را میپوشم. سر راه شاخه گلی میگیرم خرمایی برای خیرات. شیشه آبی برای شستن سنگ های ...

غم انگیز ترین حالت رفتن را فقط در تو دیده ام آنچنان رفتی که حتی رد قدمهایت از یاد کوچه نرفته با رفتنت به مه غلیظ شبیه شدم آسمانم دیگر خورشید به خویش ندید رویاهایم کابوسهایی بی تعبیرست که هر شب تکرار می شوند بی تو نه بوی خاک نجاتم ...

عجیب خسته ام... هنوز کابوس رفتنت را بیدار نشده ام با وجود این همه زمان صدای سکوتت می آید ازلای نسیمی که بیخیال ، چشمهایم رامی برد تا ناکجای هزار کجای نامعلوم و آنجا بی نشان رهایم می کند . دوباره امشب تنهایم و اندوه شب آزرده ام می کند ...

نیستی‌، خانه لج کرده... بهانه‌ات را می‌گیرد و دل به زندگی نمی‌دهد، صبح‌ها دیگر از پنجره طلوع آفتاب مشخص نیست، غذا‌ها دیگر خورده که نه، دور ریخته می‌شوند، یخچال که دیگر شورش را درآورده و به بهانه نبودنت انقدر خاموش میماند تا همه‌ی موجودی‌اش فاسد می‌شود... تا که به غروب ...

عکست را با خودم دارم همراه صدای ضبط شده ات را و هر روز به مزارت سر میزنم! گوشه ای به التماس ، شاعری را گیر میاورم... عکست را نشانش میدهم و سکوت ضبط شده ی صدایت را!... همان دوستت دارم هایی را که هیچ وقت نگفتی... و بعد اصرار ...

پاییز جایش را به زمستان داد زمستان جایش را به بهار برگ ها جایشان را به شکوفه ها دادند در این میان جای تو همچنان خالی ست... .

چگونه بگویم نوروز مبارک؟ چگونه بگویم سال نو مبارک؟ چگونه بگویم،وقتے لحظه هاے سنگین انتظار پشت پنجره دیوار مرا مے خوانند؟ چگونه بگویم،وقتے تلخینگے تنهایے همچون زلــزله بر سرم آوار مے شود؟ چگونه بگویم،وقتے ثانیه ها نبودنت را به رخم مے کشند؟ چگونه بگویم،وقتے اینجا همه چے هست فقط جاے ...

"تحویل "بگیر؛ سالی که نو میشود و تویی که از نو نیستی! منم و هفت سینی که امسال هم بی حضور تو شش سین دارد.... سالِ نو بی تو شبیه تُنگِ پر از آبی که عید نشده ماهیِ قرمزش میمیرد! شبیه سبزه ای که درست شب بیستُ نهم سرما میزند! ...

سال که عوض می شود باید بگویم پارسال بود که دیدمت! باید بگویم سال پیش بود که باهم بودیم! اما از نبودنت سالها گذشته است... باید هی رجوع کنم به سالها قبل اینکه تو را در سالها قبل جا گذاشته ام اینکه امسال هم ،از تو و از خودم جا ...

ای کاش قبل از رفتنت تکلیف مرا با این شب های سرد معلوم میکردی بیا و بگو با بغض هایم چه کنم با شب بخیر هایی که باید برایت میفرستادم چه کنم بیا جواب چشم هایم را بده برای حضور چه کسی اشک ذوق بریزم برای درد دلهای چه کسی ...

گاهی نداشتنت خیلی درد دارد با هیچ مسکنی آرام نمی شوم حتی شعر درمانی را امتحان کردم قدم زدن زیر باران هیچ کدام درد رفتنت راکم نکرد به محض اینکه شب میشود دلتنگی عود میکند وبغض هایم سرباز میزند کاش‌‌‌‌‌.‌‌‌‌........ مادربزرگ عمر به دنیا داشت و از دم نوش های ...