رمان پستچی قسمت هفتم چیستا یثربی
#رمان_پستچی #قسمت_هفتم #چیستا_یثربی
ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن، ﺳﺨﺖ اﺳﺖ.ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﻧﺪن، ﺳﺨﺖ ﺗﺮ. آدم ﺷﺎﯾﺪ در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮد، وﻟﯽ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ،ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺶ را از ﯾﺎد ﺑﺒﺮد.ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اوﻟﯽ را. روی ﻣﻮﺗﻮرﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ، ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻮد.از اﻣﺎﻣﺰاده ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﯿﻢ.ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ را ﻧﻤﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﭙﺮد.ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺟﻨﮕﯿﺪ! ﯾﮏ ﺣﺲ آﻧﯽ ﺑﻮد.وﻟﯽ ﯾﻘﯿﻦ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻋﺎ و ﺻﺒﺮ، ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺣﻞ ﻧﻤﯿﺸﻮد! ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ، دﺧﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺮش را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪاد.ﻣﺎدرﻣﻦ ،ﺣﺎل ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﭘﺪرم، ﻫﻨﻮز ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎور ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد اﯾﻨﻬﺎ ﺧﯿﺎﻟﭙﺮدازﯾﻬﺎی دﺧﺘﺮ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺴﻠﮑﺶ اﺳﺖ!اﮔﺮ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﺟﺪی اﺳﺖ ،واوﯾﻼ! ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻤﺶ! ﮔﻔﺘﻢ :ﻋﻠﯽ ﺑﯿﺎ ﮐﺎری ﮐﻨﯿﻢ ﮔﺸﺖ ﻣﺎ را ﺑﮕﯿﺮد! ﻋﻠﯽ، ﻧﺎﮔﻬﺎن اﯾﺴﺘﺎد."ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ؟" ﮔﻔﺘﻢ دو ﺗﺎ از ﻫﻤﮑﻼﺳﯿﻬﺎی ﻣﻨﻮ، ﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﻌﺪ از ﭘﺪر ﻣﺎدرﺷﻮن ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اوﻧﺎ رو ﻋﻘﺪ ﻫﻢ ﮐﻨﻦ! اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻪ، وﻗﺘﯽ ﻋﻘﺪ ﻫﻢ ﺷﯿﺪ،دﯾﮕﻪ دﺷﻤﻨﯿﻬﺎ ﯾﺎدﺷﻮن ﻣﯿﺮه و ﮐﻢ ﮐﻢ ﻋﺎدت ﻣﯿﮑﻨﻦ. ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ زﯾﺮ ﻧﻮر ﻣﺎه ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻋﻠﯽ را دﯾﺪم! دﻟﻢ ﻟﺮزﯾﺪ.ﺑﻪ ﻗﻮل آن ﺷﺎﻋﺮ، ﻣﺎه اﮔﺮ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ، ﺷﮑﻞ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﺪ! اول ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ.ﺧﻨﺪه اش، ﻣﺜﻞ ﻃﻌﻢ آﺑﻨﺒﺎت در دﻫﺎن! ﮔﻔﺖ:ﺗﻮﻣﺤﺸﺮی ﺑﻪ ﺧﺪا! ﮔﻔﺘﻢ از ﺗﻨﻮر درت ﻣﯿﺎرم، اﻣﺎ اﯾﻨﺠﻮری؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﻪ ﭼﺸﻪ؟ ﮔﻔﺖ:آﺑﺮورﯾﺰﯾﻪ!ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﻮن ﭼﯽ ﺑﮕﯿﻢ؟ ﺑﮕﯿﻢ ﺧﻼف ﻣﯿﮑﺮدﯾﻢ ﺑﻪ زور ﻋﻘﺪﻣﻮن ﮐﺮدن؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﻋﺸﻖ ﺧﻼﻓﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮم،راﻫﺶ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ! از ﻣﻮﺗﻮر ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪم و ﻟﺐ ﺟﺎده،زﯾﺮﯾﮏ ﮐﺎج دراز ﮐﺸﯿﺪم. ﮔﻔﺖ:ﺧﻮاﺑﺖ ﻣﯿﺎد؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎد ! ﮔﻔﺖ:ﺧﻮدﺗﻮ ﻟﻮس ﻧﮑﻦ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ! ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻟﻮس ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﻋﺎﺷﻘﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﻫﺮ ﮐﺎری ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻣﺎ. ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﻨﻢ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰﻧﻤﺎ! ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﺧﺪاﺧﻮاﺳﺖ ﯾﺎ ﺑﻨﺪه ﺧﺪا ! ﻫﻤﯿﺸﻪ آن ﻗﺴﻤﺖ ﺟﺎده، ﮔﺸﺖ را دﯾﺪه ﺑﻮدم.ﺑﺮادری ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ:اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ؟ ﺑﻪ ﺑﻪ !اﯾﻨﺠﺎ ،ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻋﻠﯽ ﺳﻼم دادوﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﭘﺴﺘﭽﯽ ﻣﺤﻞ اﯾﺸﻮﻧﻢ.ﺗﻮ راه اﻣﺎﻣﺰاده دﯾﺪﻣﺸﻮن.ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺒﻮد.ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺸﻮن. ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ:راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻦ ﺧﻮاﻫﺮ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﺮادر، ﺑﺪه آدم ﺑﺎ ﭘﺴﺘﭽﯽ ﺳﺎﺑﻘﺸﻮن دوﺳﺖ ﺷﻪ؟ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ وﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ.ﻣﮕﻪ ﺑﺪه آدم ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻪ ﺑﺮادر؟ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﺑﺎﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.ﺷﮑﻞ رﺳﺘﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻗﺒﻞ از ﮐﺸﺘﻦ ﺳﻬﺮاب! ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ ﮐﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ! ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ :ﻧﺪارم.ﻋﻠﯽ ازﺟﯿﺒﺶ ﮐﺎرﺗﯽ درآورد. ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ:ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯿﮑﺸﯿﺪ ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ؟اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺐ اﯾﻨﺠﺎ؟ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ! ﭼﺮا اﻓﺘﺎدی؟
ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺴﺘﻪ ام ﺣﺎج آﻗﺎ.ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺟﺮﻣﻪ؟ ﻣﺎ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺪی ﻧﮑﺮدﯾﻢ.ﻓﻘﻂ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﺷﺪﯾﻢ! ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ اﯾﺸﻮن ﺗﺐ دارن!ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟ دﮐﺘﺮی! ﺧﻨﺪﯾﺪم. ﻣﺮد ﮔﻔﺖ:ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﻦ! ﺷﮑﺮ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻓﺮدا ﻋﻘﺪﻣﺎن ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ.ﻣﻦ و ﭘﯿﮏ اﻟﻬﯽ را. ﺑﻪ ﺑﺮادر ﮔﻔﺘﻢ :ﯾﺎﻋﻠﯽ!
ﻋﺎﺷﻖ ﺷﺪن، ﺳﺨﺖ اﺳﺖ.ﻋﺎﺷﻖ ﻣﺎﻧﺪن، ﺳﺨﺖ ﺗﺮ. آدم ﺷﺎﯾﺪ در ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻮد، وﻟﯽ ﯾﮏ ﻋﻤﺮ،ﻃﻮل ﻣﯿﮑﺸﺪ ﮐﻪ ﻋﺸﻘﺶ را از ﯾﺎد ﺑﺒﺮد.ﺑﻪ ﺧﺼﻮص اوﻟﯽ را. روی ﻣﻮﺗﻮرﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ، ﻧﯿﻤﻪ ﺷﺐ ﺑﻮد.از اﻣﺎﻣﺰاده ﺑﺮﻣﯿﮕﺸﺘﯿﻢ.ﻧﺎﮔﻬﺎن ﺣﺴﯽ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ﭼﯿﺰﻫﺎ را ﻧﻤﯿﺘﻮان ﺑﻪ ﺗﻘﺪﯾﺮ و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺳﭙﺮد.ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﺟﻨﮕﯿﺪ! ﯾﮏ ﺣﺲ آﻧﯽ ﺑﻮد.وﻟﯽ ﯾﻘﯿﻦ داﺷﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ دﻋﺎ و ﺻﺒﺮ، ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺧﻮد ﺑﻪ ﺧﻮد ﺣﻞ ﻧﻤﯿﺸﻮد! ﻣﺎدر ﻋﻠﯽ، دﺧﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺮش را ﺑﻪ ﻣﻦ ﺗﺮﺟﯿﺢ ﻣﯿﺪاد.ﻣﺎدرﻣﻦ ،ﺣﺎل ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺖ و ﭘﺪرم، ﻫﻨﻮز ﻣﻮﺿﻮع را ﺑﺎور ﻧﮑﺮده ﺑﻮد و ﻓﮑﺮ ﻣﯿﮑﺮد اﯾﻨﻬﺎ ﺧﯿﺎﻟﭙﺮدازﯾﻬﺎی دﺧﺘﺮ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﺴﻠﮑﺶ اﺳﺖ!اﮔﺮ ﻣﯿﺪاﻧﺴﺖ ﺟﺪی اﺳﺖ ،واوﯾﻼ! ﻣﯿﺸﻨﺎﺧﺘﻤﺶ! ﮔﻔﺘﻢ :ﻋﻠﯽ ﺑﯿﺎ ﮐﺎری ﮐﻨﯿﻢ ﮔﺸﺖ ﻣﺎ را ﺑﮕﯿﺮد! ﻋﻠﯽ، ﻧﺎﮔﻬﺎن اﯾﺴﺘﺎد."ﭼﯽ ﮔﻔﺘﯽ؟" ﮔﻔﺘﻢ دو ﺗﺎ از ﻫﻤﮑﻼﺳﯿﻬﺎی ﻣﻨﻮ، ﮔﺸﺖ ﺑﺎ ﻫﻢ ﮔﺮﻓﺖ، ﺑﻌﺪ از ﭘﺪر ﻣﺎدرﺷﻮن ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ اوﻧﺎ رو ﻋﻘﺪ ﻫﻢ ﮐﻨﻦ! اﺳﺘﺎد ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻪ، وﻗﺘﯽ ﻋﻘﺪ ﻫﻢ ﺷﯿﺪ،دﯾﮕﻪ دﺷﻤﻨﯿﻬﺎ ﯾﺎدﺷﻮن ﻣﯿﺮه و ﮐﻢ ﮐﻢ ﻋﺎدت ﻣﯿﮑﻨﻦ. ﺑﺮای اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ زﯾﺮ ﻧﻮر ﻣﺎه ، ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻋﻠﯽ را دﯾﺪم! دﻟﻢ ﻟﺮزﯾﺪ.ﺑﻪ ﻗﻮل آن ﺷﺎﻋﺮ، ﻣﺎه اﮔﺮ ﻣﯿﺨﻨﺪﯾﺪ، ﺷﮑﻞ ﺗﻮ ﻣﯿﺸﺪ! اول ﻟﺒﺨﻨﺪ و ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﺻﺪای ﺑﻠﻨﺪ.ﺧﻨﺪه اش، ﻣﺜﻞ ﻃﻌﻢ آﺑﻨﺒﺎت در دﻫﺎن! ﮔﻔﺖ:ﺗﻮﻣﺤﺸﺮی ﺑﻪ ﺧﺪا! ﮔﻔﺘﻢ از ﺗﻨﻮر درت ﻣﯿﺎرم، اﻣﺎ اﯾﻨﺠﻮری؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﻪ ﭼﺸﻪ؟ ﮔﻔﺖ:آﺑﺮورﯾﺰﯾﻪ!ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﻣﻮن ﭼﯽ ﺑﮕﯿﻢ؟ ﺑﮕﯿﻢ ﺧﻼف ﻣﯿﮑﺮدﯾﻢ ﺑﻪ زور ﻋﻘﺪﻣﻮن ﮐﺮدن؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﻋﺸﻖ ﺧﻼﻓﻪ؟ ﮔﻔﺖ:ﻧﻪ ﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮم،راﻫﺶ اﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ! از ﻣﻮﺗﻮر ﭘﺎﯾﯿﻦ آﻣﺪم و ﻟﺐ ﺟﺎده،زﯾﺮﯾﮏ ﮐﺎج دراز ﮐﺸﯿﺪم. ﮔﻔﺖ:ﺧﻮاﺑﺖ ﻣﯿﺎد؟ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻪ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﮔﺸﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎد ! ﮔﻔﺖ:ﺧﻮدﺗﻮ ﻟﻮس ﻧﮑﻦ، ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ! ﮔﻔﺘﻢ ﻣﻦ ﻟﻮس ﻧﯿﺴﺘﻢ.ﻋﺎﺷﻘﻢ و ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮش ﻫﺮ ﮐﺎری ﻣﯿﮑﻨﻢ. ﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﻣﯿﺮﻣﺎ. ﮔﻔﺘﻢ:ﻣﻨﻢ ﺟﯿﻎ ﻣﯿﺰﻧﻤﺎ! ﻧﻤﯿﺪاﻧﻢ ﺧﺪاﺧﻮاﺳﺖ ﯾﺎ ﺑﻨﺪه ﺧﺪا ! ﻫﻤﯿﺸﻪ آن ﻗﺴﻤﺖ ﺟﺎده، ﮔﺸﺖ را دﯾﺪه ﺑﻮدم.ﺑﺮادری ﭘﯿﺎده ﺷﺪ و ﮔﻔﺖ:اﯾﻦ وﻗﺖ ﺷﺐ؟ ﺑﻪ ﺑﻪ !اﯾﻨﺠﺎ ،ﭼﻪ ﺧﺒﺮ؟ ﻋﻠﯽ ﺳﻼم دادوﮔﻔﺖ:ﻣﻦ ﭘﺴﺘﭽﯽ ﻣﺤﻞ اﯾﺸﻮﻧﻢ.ﺗﻮ راه اﻣﺎﻣﺰاده دﯾﺪﻣﺸﻮن.ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻧﺒﻮد.ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺮﺳﻮﻧﻤﺸﻮن. ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ:راﺳﺖ ﻣﯿﮕﻦ ﺧﻮاﻫﺮ؟ ﮔﻔﺘﻢ:ﺑﺮادر، ﺑﺪه آدم ﺑﺎ ﭘﺴﺘﭽﯽ ﺳﺎﺑﻘﺸﻮن دوﺳﺖ ﺷﻪ؟ ﻣﺎ ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮاﺳﺘﯿﻢ ﯾﻪ ﺟﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎﺷﯿﻢ وﺣﺮف ﺑﺰﻧﯿﻢ.ﻣﮕﻪ ﺑﺪه آدم ﻋﺎﺷﻖ ﺷﻪ ﺑﺮادر؟ اوﻟﯿﻦ ﺑﺎر ﺑﻮد ﮐﻪ ﻋﻠﯽ ﺑﺎﺧﺸﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد.ﺷﮑﻞ رﺳﺘﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻗﺒﻞ از ﮐﺸﺘﻦ ﺳﻬﺮاب! ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ ﮐﺎرت ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ! ﻣﻦ ﮔﻔﺘﻢ :ﻧﺪارم.ﻋﻠﯽ ازﺟﯿﺒﺶ ﮐﺎرﺗﯽ درآورد. ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ:ﺧﺠﺎﻟﺖ ﻧﻤﯿﮑﺸﯿﺪ ﺷﻤﺎ دوﺗﺎ؟اﯾﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺷﺐ اﯾﻨﺠﺎ؟ ﺧﻮاﻫﺮ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﻮ! ﭼﺮا اﻓﺘﺎدی؟
ﮔﻔﺘﻢ:ﺧﺴﺘﻪ ام ﺣﺎج آﻗﺎ.ﻧﮕﻔﺘﯿﺪ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﺟﺮﻣﻪ؟ ﻣﺎ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺑﺪی ﻧﮑﺮدﯾﻢ.ﻓﻘﻂ ﻋﺎﺷﻖ ﻫﻢ ﺷﺪﯾﻢ! ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺖ: ﺑﺒﺨﺸﯿﺪ اﯾﺸﻮن ﺗﺐ دارن!ﺑﺮادر ﮔﻔﺖ:ﺗﻮ از ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺪوﻧﯽ؟ دﮐﺘﺮی! ﺧﻨﺪﯾﺪم. ﻣﺮد ﮔﻔﺖ:ﺑﺎ ﻣﻦ ﺑﯿﺎﯾﻦ! ﺷﮑﺮ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﻓﺮدا ﻋﻘﺪﻣﺎن ﻣﯿﮑﺮدﻧﺪ.ﻣﻦ و ﭘﯿﮏ اﻟﻬﯽ را. ﺑﻪ ﺑﺮادر ﮔﻔﺘﻢ :ﯾﺎﻋﻠﯽ!
۳.۷k
۱۲ خرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.