وقتی کسی میمیرد

وقتی کسی میمیرد
با خود میگوییم
خدایش بیامرزد
اگر غریبه باشد
غصه میخوریم
برای لحظاتی
اگر آشنا باشد
یا جوان باشد
چند روزی دلمان میسوزد
که چرا شد
حیف شد
جوان بود !!!
اما نمیدانم
در کارِ خودمان مانده ام
کشتنِ احساسِ کسی
در اوجِ جوانی کسی را پیر کردن
زندگیِ کسی را گرفتن
بدتر از کشتنِ او نیست ؟
پس چرا کَکِمان هم نمیگزد !؟
حتما که نباید
جسمِ کسی را کشت
تا مُرده محسوب شود
همین که یکی را دوستش بداریم
با او خاطره بسازیم
در آغوشش بگیریم
و بعد به حالِ خودش رهایش کنیم
با کشتنش فرقی ندارد...