از یک روز سخت که هر نفسی که می رود امید به برگشتنش را ندا
از یک روز سخت که هر نفسی که می رود امید به برگشتنش را نداری به بعد ...
خودت پاددرد تمام دردهایت میشوی ...
آن روز شاید هیچکس را کنار خودت نداشته باشی و احساس تنهایی کلافه ات بکند اما ...
از آن روز به بعد دیگر هیچکس نمی‌تواند با رفتنش احساس تنهایی به تو بدهد و هیچکس هم با آمدنش نمی‌تواند مثل قبل‌ترها دلت را آنقدر خوش کند که منطقت را فراموش کنی ...
نه اینکه دیگر عاشق و دلباخته نشوی ها نه !
عاشق میشوی خوب هم میشوی ...
اما دیگر عاقلانه و منطقی عاشق میشوی ...
مثل قبل‌ترها عاشق کسی نمی‌شوی که کنارش زجر بکشی و بخاطر علاقه ات جرات ترکش را نداشته باشی ...
عاشق کسی میشوی که هر ثانیه بهترین احساس ها را با او خواهی داشت و اگر ترکش نمیکنی دلیلش صرفا علاقه‌ی خودت نیست ...
خوبی های خودش پای رفتنت را فلج میکند جای نشستن به تو می‌دهد، جایی درون قلبی که فقط برای خوشحال کردن تو می تپد ...
از یک روزی به بعد، احساساتی میشوی اما درست و به موقع و برای آدم‌های درست ...
دیگر برای شب بیداری هایت ، دلگیری هایت حتی زیر باران بودن هایت هم به هیچکس محتاج نیستی ...
خود درمان تمام دردهایت میشوی تا او که باید، بیاید ...
پ.ن:فکرش رو بکن. یک روزی به جایگاهی میرسی که تمام آدمایی که تو رو از دست دادن افسوس میخورن اما تو خوشحالی که آدمای بی ارزش زندگیت رو پشت سر گذاشتی و بی محابا به سمت اهدافت رو به جلو حرکت کردی!
من فکر میکنم موفقیت اینجوری رقم میخوره که تو کاری که بهش مطمئن نیستی انجام ندی ولی کاری که بهش مطمئنی رو به هر قیمتی شده انجام بدی! حواست باشه زندگی انقدر طولانی نیست که وقت کنی بدهیاتو با خودت صاف کنی! تو به خودت بدهکار نباش دیگه هیچی مهم نیست!
خودت پاددرد تمام دردهایت میشوی ...
آن روز شاید هیچکس را کنار خودت نداشته باشی و احساس تنهایی کلافه ات بکند اما ...
از آن روز به بعد دیگر هیچکس نمی‌تواند با رفتنش احساس تنهایی به تو بدهد و هیچکس هم با آمدنش نمی‌تواند مثل قبل‌ترها دلت را آنقدر خوش کند که منطقت را فراموش کنی ...
نه اینکه دیگر عاشق و دلباخته نشوی ها نه !
عاشق میشوی خوب هم میشوی ...
اما دیگر عاقلانه و منطقی عاشق میشوی ...
مثل قبل‌ترها عاشق کسی نمی‌شوی که کنارش زجر بکشی و بخاطر علاقه ات جرات ترکش را نداشته باشی ...
عاشق کسی میشوی که هر ثانیه بهترین احساس ها را با او خواهی داشت و اگر ترکش نمیکنی دلیلش صرفا علاقه‌ی خودت نیست ...
خوبی های خودش پای رفتنت را فلج میکند جای نشستن به تو می‌دهد، جایی درون قلبی که فقط برای خوشحال کردن تو می تپد ...
از یک روزی به بعد، احساساتی میشوی اما درست و به موقع و برای آدم‌های درست ...
دیگر برای شب بیداری هایت ، دلگیری هایت حتی زیر باران بودن هایت هم به هیچکس محتاج نیستی ...
خود درمان تمام دردهایت میشوی تا او که باید، بیاید ...
پ.ن:فکرش رو بکن. یک روزی به جایگاهی میرسی که تمام آدمایی که تو رو از دست دادن افسوس میخورن اما تو خوشحالی که آدمای بی ارزش زندگیت رو پشت سر گذاشتی و بی محابا به سمت اهدافت رو به جلو حرکت کردی!
من فکر میکنم موفقیت اینجوری رقم میخوره که تو کاری که بهش مطمئن نیستی انجام ندی ولی کاری که بهش مطمئنی رو به هر قیمتی شده انجام بدی! حواست باشه زندگی انقدر طولانی نیست که وقت کنی بدهیاتو با خودت صاف کنی! تو به خودت بدهکار نباش دیگه هیچی مهم نیست!
۷.۳k
۳۰ مرداد ۱۳۹۶
دیدگاه ها (۱۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.