ڪاش دو نفر بودم یڪے ڪنار تو راه مے رفت و لبخند میزد ان یڪ

ڪاش دو نفر بودم یڪے ڪنار تو راه مے رفت و لبخند میزد ان یڪے دورتر می ایستاد نگاهماݩ میڪرد و از ذوقش جیغ میڪشید