عرب ها "حامی نژاد" هستند ، و نه "سامی نژاد" (ویرایش سوم)

عرب ها "حامی نژاد" هستند ، و نه "سامی نژاد" (ویرایش سوم)
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
همانگونه که در تورات آمده است ، هاجر از دیار خودش که در مصر بود ، برای اسماعیل همسری را گرفت (1) ؛ و فرزندان و نوادگان اسماعیل ، کم کم (بتدریج) ، تبار عرب های اسماعیلی (2) را پدید آوردند . گرچه در آغاز ، شمار "عرب های اسماعیلی" کم بود {1} ، و آنها ناچار بودند که همچنان از مردم مصر برای خود همسر برگزینند ؛ ولی با بزرگتر شدن تبار "عرب های اسماعیلی" ، آنها همسرگزینی از درون همایهء (جامعهء) خودشان را نیز آغاز کردند.

با رونهش (توجه) به برونگی (واقعیت) بالا یادشده (فوق الذکر) ، و اینکه هاجر و مردم مصر ، "حامی نژاد" (3) هستند ، باید گفت که "عرب های اسماعیلی" نیز ، "حامی نژاد" هستند . ولی با یادآوری اینکه زبان ابراهیم ، "سامی" ؛ و زبان هاجر ، "حامی" بوده است ؛ و زبان عربی ، آمیزه ای (ترکیبی) از این دو زبان است ؛ باید گفت که امروزه ، دانشمندان زبانشناس ؛ زبان عربی را در گروه زبانهای سامیائی جای داده اند . شاید آنها نخواسته اند که سرنام (عنوان) تازه ای بنام "زبان سامیائی - حامیائی" را پدید بیاورند .

با بشمار آوردن (در نظر گرفتن) داده های (اطلاعات) بالا ، باید گفت که : ناریزبینان (کم دقت ها) ، و همچنین خودسوگرایان (غرض ورزان) ، از نوشته ها و نقشه های دانشمندان زبانشناس ، برداشتی نادرست کرده اند ، و عرب ها را "سامی نژاد" دانسته اند ، و این برداشت را در میان بیشینهء (اکثریت) مردم کوچه و بازار جهان ، روان (پیش "ر") (رایج) کرده اند ؛ و از آن ، یک "نادرستگوئی همه گیر" (غلط مصطلح) ساخته اند .

نخستین چرائی آوری (استدلال) این ناریزبینان و خودسوگرایان (غرض ورزان) ، همین "سامی زبان" دانسته شدن "عرب های اسماعیلی" از سوی زبانشناسان است ؛ یعنی اینکه چون دانشمندان زبانشناس ، زبان عربی را سامی دانسته اند ؛ این آدمهای "ناریزبین" و "خودسوگرا" ، نادرستانه (به اشتباه) نژاد عرب های اسماعیلی را نیز "سامی" دانسته اند . ولی دومین چرائی آوری (استدلال) این آدمهای "ناریزبین" و "خودسوگرا" ، اینستکه اسماعیل فرزند ابراهیم است ، و کمی از ژن ابراهیم سامی نژاد ، در خون عرب های اسماعیلی هست ؛ ولی در پاسخ به آنها باید گفت که : چندی (زبر "چ") (کمیت) این ژن ، در نژاد عرب های اسماعیلی ، به آن اندازه کم است ، که میتوان آنرا نادیده گرفت.

بر پایهء گسترده گوئی های (توضیحات) بالا ، باید گفت که به شایدگی (احتمال) بسیار بسیار فراوان ، در هنگام تازش عرب ها به ایران ، در سالهای 634 تا 645 زادروزی (میلادی) ؛ چهرهء عرب ها ، نزدیک به چهرهء امروزی مردم بومی مصر یا مردم بومی بیابان (صحرای) سینا از این کشور ، بوده است . ولی باید گفت که نژاد عرب های اسماعیلی ، در پی 1400 سال همسری کردن با زنان ایرانی ، رفته رفته (بتدریج) به نژاد ایرانی نزدیک شده است ؛ و نژاد عرب های اسماعیلی ، به نژاد آمیختی (ترکیبی) "عرب - ایرانی" ، دگرش یافته است (تبدیل شده است) . بهمین گونه ، نژاد بخشی رونهیدنی (قابل توجه) از مردم "ایران امروز" نیز ، "عرب - ایرانی" است .



پژوهشپایه ها (منابع تحقیق):
(1)
تورات - پیدایش - 21 - 21
وخدا با اسماعیل بود و او در بیایان فاران ، بزرگ شد و در تیراندازی ماهر گشت و مادرش (هاجر) ، دختری از مصر برای او گرفت.

(2)
https://en.wikipedia.org/wiki/Ishmaelites
https://fa.wikipedia.org/wiki/بنی%E2%80%8Cاسماعیل
(3)
https://en.wikipedia.org/wiki/Hamites


گسترده گوئی (توضیح) بیشتر:
{1}
بی گمان ، برای اینکه این فرزندان و نوادگان اسماعیل ، به یک تبار (قوم) دگرش یابند (تبدیل شوند) ، دست کم به گاهبازه ای (مدت زمانی) برابر با دویست و هشتاد سال ، نیاز بوده است . پس میتوان گفت که "تبارعرب" ، از سال 1400 پیش از زاد روز ، در جهان پدید آمده است . به عرب های حجاز ، عرب های اسماعیلی نیز می گویند.