من نه آنقدر دلبرم که دل تمام شهر از صدایم بلرزد نه آنقدر

من نه آنقدر دلبرم که دل تمام شهر از صدایم بلرزد نه آنقدر موقر که یادم نرود دختر نباید بلند بلند بخندد
نه آنقدر فیلسوف که راجع به کتاب های خوانده و نخوانده ام دادِ سخن بدهم نه آنقدر بزرگ که بتوانم بجای شکلات وقتی به کافه میرویم خانومانه قهوه سفارش بدهم نه آنقدر سیاستمدار که لبخندها و اشک هایم به جا و به موقع سرو کله شان پیدا بشود من بغض میکنم، گریه میکنم، شیطنت میکنم، بلند بلند میخندم و لبه ی جدول راه میروم و توی کافه شکلات میخورم و زندگی را ساده میگیرم و خوب میدانم دخترهای شبیه من خاطره نخواهند شد ...