مردی از انصار خدمت پیامبر خدا عرض کرد: من از قبیله بنی فل

مردی از انصار خدمت #پیامبر خدا عرض کرد: من از قبیله بنی فلان #خانه ای خریده ام و نزدیکترین #همسایه ام، کسی است که امیدی به #خیر و #خوبی اش ندارم و از بدی اش در امان نیستم. پس، پیامبرخدا به علی(ع) و #سلمان و ابوذر و یکی دیگر که فراموش کرده ام و فکر می کنم مقداد باشد[۱]، دستور داد به #مسجد بروند و با صدای بلند #فریاد بزنند: «لا ایمانَ لِمَنْ لَمْ یَأمَنْ جارُهُ بوِائقَهُ؛ ایمان ندارد هر آن کس که همسایه اش از شرّ او در امان نباشد. » آنان سه بار این سخن را اعلام کردند.
این نوع برخورد پیامبر با شخص همسایه آزار، شدت زشتی این #اخلاق ناپسند را نشان می دهد.

امام رضا(ع) نیز می فرماید: «لیسَ مِنّا مَن لَم یأمَن جارُهُ بوائِقَهُ؛ از ما نیست کسی که همسایه اش از شرّ او در امان نیست.