🌹 نــ✒ ـون وَ الْــقَــلَـم🌹
🌹 نــ✒ ـون وَ الْــقَــلَـم🌹
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_چهارم
#سوره_ی_اول
#بخش_اول
_رسیدیم!
بدون اینڪہ نگاهش ڪنم زمزمہ میڪنم:ممنون!
دستگیرہ ے در را میفشارم و پیادہ میشوم،بدون حرف پشت سرم مے آید.
نزدیڪ در ڪہ میرسیم از داخل جیب شلوارش دستہ ڪلیدے بیرون میڪشد.
چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و با استرس بہ نماے خانہ چشم میدوزم.
هادے چند قدم جلوتر مے ایستد،همانطور ڪہ ڪلید را داخل قفل مے چرخاند مے پرسد:پدر و مادرتون ڪے از مهمونے برمیگردن؟
ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:نمیدونم! ساعت نُہ،نُہ و نیم بهشون پیام میدم ڪہ دارم برمیگردم.
لبخند ڪم رنگے روے لبانش نقش میبندد:نُہ،نُہ و نیم ما تازہ شام میخوریم!
آب دهانم را با شدت فرو میدهم،بودن در جمع خانوادہ ے عسگرے؛آن هم براے چندین ساعت اصلا برایم خوشایند نیست!
در را تا آخر باز میڪند و میگوید:بفرمایید!
بدون حرف وارد حیاط میشوم،هادے هم ڪنارم قدم برمیدارد.
تمام گل ها و درخت هایشان خشڪ شدہ!
گویے آن ها هم منتظر بودند تا با معجزہ ے #عشق جان بگیرند!
از حیاط میگذریم و جلوے در ورودے مے ایستیم،هادے در حالے ڪہ چند تقہ بہ در میزند بلند میگوید:صاب خونہ! ما اومدیم!
در را نیمہ باز میڪند و نگاهے بہ سالن مے اندازد،سپس بہ من اشارہ میڪند ڪہ وارد بشوم.
نفس عمیقے میڪشم و اولین قدم را برمیدارم،فرزانہ و همتا در چهارچوب در ظاهر میشوند.
بہ زور لبخند میزنم:سلام!
فرزانہ دستش را بہ سمتم دراز میڪند و میگوید:سلام! خوش اومدے عزیزم!
دستش را میفشارم و لب میزنم:ممنون،مزاحمتون شدم!
گونہ هایم را مے بوسد:اینجا دیگہ خونہ ے خودتہ! آدم تو خونہ ے خودش مزاحمہ؟!
بہ زور لب میزنم:شما لطف دارید!
همتا با عصبانیت ساختگے میگوید:مامان دو دیقہولش ڪن،بذار نوبت بہ منم برسہ!
فرزانہ چپ چپ نگاهش میڪند:پنج دیقہ ام نیست رسیدن! اگہ بذارے درست سلام و احوال پرسے ڪنم!
ناگهان "وای" ڪشیدہ اے میگوید و ادامہ میدهد:بیاید تو! سردہ!
هادے با عجلہ از ڪنار من رد میشود و بہ سمت طبقہ ے دوم میرود:چہ عجب مامان! یادت افتاد زمستونہ!
وارد خانہ میشوم،همانطور ڪہ با همتا روبوسے میڪنم میگویم:قُلت ڪو؟!
_رفتہ درس بچینہ! دانشگاس!
خوب نگاهش میڪنم،شلوار جین آبے روشن تنگے همراہ با بلوز بافت سفید بہ تن ڪردہ.
موهاے مشڪے رنگش را دم اسبے بستہ و آرایش ملایمے روے صورتش دیدہ میشود،برعڪس بیرون از خانہ!
چشمانم را ڪمے گشاد میڪنم و با ذوق میگویم:چہ خوشگل شدے تو!
پشت چشمے نازڪ میڪند:بودم!
آرام با آرنجم بہ بازویش میڪوبم:خب حالا! خودتو ڪم تحویل بگیر.
فرزانہ هم پیراهن بلند یشمے رنگے ڪہ تا پایین تر از زانویش مے رسد همراہ با جوراب شلوارے پوشیدہ.
دستے بہ موهاے قهوہ اے رنگش میڪشد و میگوید:برو اتاق همتا لباساتو عوض ڪن.
رو بہ همتا میگویم:بهم چادر رنگے میدے؟
متعجب نگاهم میڪند:وا! مگہ نامحرم داریم؟!
لبم را میگزم و میگویم:خب....هنوز راحت نیستم!
لبخند مهربانے نثارم میڪند:میدونم از بابا و هادے خجالت میڪشے،بابا دو سہ ساعت دیگہ میاد،هادے ام ڪہ نامحرم نیست!
مڪثے میڪند و ادامہ میدهد:چادر و پالتوتو بدہ بہ من،مانتو و روسریتو درنیار.
قدرشناسانہ نگاهش میڪنم و چادرم را درمے آورم،فرزانہ سینے بہ دست از آشپزخانہ خارج میشود و میگوید:آیہ لباساشو عوض ڪرد زود بیاید پایین!
سریع دڪمہ هاے پالتویم را باز میڪنم و بہ دست همتا میدهم،صمیمانہ میگویم:ممنونم همتا!
گرم جواب میدهد:خواهش میڪنم،بشین پیش مامان تا من اینا رو آویزون ڪنم بیام.
فرزانہ روے مبل هاے راحتے سمت چپ سالن نشستہ،بہ سمتش میروم و روے مبل تڪ نفرہ ے نزدیڪش مے نشینم.
نگاهے بہ مانتو و روسرے ام مے اندازد،ناراضیست ولے چیزے نمیگوید.
لیوان بزرگے مقابلم میگذارد:گفتم زیاد اهل چایے نیستے،شیرڪاڪائو گرم ڪردم.
سرد میگویم:دستتون درد نڪنہ!
جدے بہ صورتم زل میزند:چرا انقدر معذبے؟
لبخند ڪم جانے میزنم:نہ! معذب نیستم!
بدون اینڪہ نگاهش را از من بگیرد لیوانش را برمیدارد:چرا! هستے! بهت برنخورہ ولے خیلے سردے!
متعجب نگاهش میڪنم،میخواهم جوابش را مثل خودش بدهم:با همہ اینطورے نیستم!
چند جرعہ از شیرڪاڪائویش را مے نوشد،بہ لیوانم اشارہ میڪند:سرد شد!
لیوانم را برمیدارم و بہ محتویاتش زل میزنم.
_ببین آیہ جان! من یڪم رُڪم!
سرم را بلند میڪنم و بہ چشمانش زل میزنم،ادامہ میدهد:امیدوارم از حرفام دلگیر نشے چون منظورے ندارم!
سرم را بہ نشانہ ے "میفهمم" تڪان میدهم.
_تو اون دخترے نیستے ڪہ براے هادے در نظر داشتم!
پوزخند میزنم:و فڪر میڪنید من براے ازدواج با پسرتون....
اجازہ نمیدهد جملہ ام را ڪامل ڪنم:قرار شد بہ دل نگیرے! نہ! مشخصہ توام براے ازدواج با هادے راضے نبودے و هنوزم نیستے،بچہ ے پنج شیش سالہ ام از رفتارت اینو میفهمہ!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Insta
#آیه_های_جنون
#قسمت_چهل_و_چهارم
#سوره_ی_اول
#بخش_اول
_رسیدیم!
بدون اینڪہ نگاهش ڪنم زمزمہ میڪنم:ممنون!
دستگیرہ ے در را میفشارم و پیادہ میشوم،بدون حرف پشت سرم مے آید.
نزدیڪ در ڪہ میرسیم از داخل جیب شلوارش دستہ ڪلیدے بیرون میڪشد.
چادرم را ڪمے روے صورتم میڪشم و با استرس بہ نماے خانہ چشم میدوزم.
هادے چند قدم جلوتر مے ایستد،همانطور ڪہ ڪلید را داخل قفل مے چرخاند مے پرسد:پدر و مادرتون ڪے از مهمونے برمیگردن؟
ڪمے فڪر میڪنم و جواب میدهم:نمیدونم! ساعت نُہ،نُہ و نیم بهشون پیام میدم ڪہ دارم برمیگردم.
لبخند ڪم رنگے روے لبانش نقش میبندد:نُہ،نُہ و نیم ما تازہ شام میخوریم!
آب دهانم را با شدت فرو میدهم،بودن در جمع خانوادہ ے عسگرے؛آن هم براے چندین ساعت اصلا برایم خوشایند نیست!
در را تا آخر باز میڪند و میگوید:بفرمایید!
بدون حرف وارد حیاط میشوم،هادے هم ڪنارم قدم برمیدارد.
تمام گل ها و درخت هایشان خشڪ شدہ!
گویے آن ها هم منتظر بودند تا با معجزہ ے #عشق جان بگیرند!
از حیاط میگذریم و جلوے در ورودے مے ایستیم،هادے در حالے ڪہ چند تقہ بہ در میزند بلند میگوید:صاب خونہ! ما اومدیم!
در را نیمہ باز میڪند و نگاهے بہ سالن مے اندازد،سپس بہ من اشارہ میڪند ڪہ وارد بشوم.
نفس عمیقے میڪشم و اولین قدم را برمیدارم،فرزانہ و همتا در چهارچوب در ظاهر میشوند.
بہ زور لبخند میزنم:سلام!
فرزانہ دستش را بہ سمتم دراز میڪند و میگوید:سلام! خوش اومدے عزیزم!
دستش را میفشارم و لب میزنم:ممنون،مزاحمتون شدم!
گونہ هایم را مے بوسد:اینجا دیگہ خونہ ے خودتہ! آدم تو خونہ ے خودش مزاحمہ؟!
بہ زور لب میزنم:شما لطف دارید!
همتا با عصبانیت ساختگے میگوید:مامان دو دیقہولش ڪن،بذار نوبت بہ منم برسہ!
فرزانہ چپ چپ نگاهش میڪند:پنج دیقہ ام نیست رسیدن! اگہ بذارے درست سلام و احوال پرسے ڪنم!
ناگهان "وای" ڪشیدہ اے میگوید و ادامہ میدهد:بیاید تو! سردہ!
هادے با عجلہ از ڪنار من رد میشود و بہ سمت طبقہ ے دوم میرود:چہ عجب مامان! یادت افتاد زمستونہ!
وارد خانہ میشوم،همانطور ڪہ با همتا روبوسے میڪنم میگویم:قُلت ڪو؟!
_رفتہ درس بچینہ! دانشگاس!
خوب نگاهش میڪنم،شلوار جین آبے روشن تنگے همراہ با بلوز بافت سفید بہ تن ڪردہ.
موهاے مشڪے رنگش را دم اسبے بستہ و آرایش ملایمے روے صورتش دیدہ میشود،برعڪس بیرون از خانہ!
چشمانم را ڪمے گشاد میڪنم و با ذوق میگویم:چہ خوشگل شدے تو!
پشت چشمے نازڪ میڪند:بودم!
آرام با آرنجم بہ بازویش میڪوبم:خب حالا! خودتو ڪم تحویل بگیر.
فرزانہ هم پیراهن بلند یشمے رنگے ڪہ تا پایین تر از زانویش مے رسد همراہ با جوراب شلوارے پوشیدہ.
دستے بہ موهاے قهوہ اے رنگش میڪشد و میگوید:برو اتاق همتا لباساتو عوض ڪن.
رو بہ همتا میگویم:بهم چادر رنگے میدے؟
متعجب نگاهم میڪند:وا! مگہ نامحرم داریم؟!
لبم را میگزم و میگویم:خب....هنوز راحت نیستم!
لبخند مهربانے نثارم میڪند:میدونم از بابا و هادے خجالت میڪشے،بابا دو سہ ساعت دیگہ میاد،هادے ام ڪہ نامحرم نیست!
مڪثے میڪند و ادامہ میدهد:چادر و پالتوتو بدہ بہ من،مانتو و روسریتو درنیار.
قدرشناسانہ نگاهش میڪنم و چادرم را درمے آورم،فرزانہ سینے بہ دست از آشپزخانہ خارج میشود و میگوید:آیہ لباساشو عوض ڪرد زود بیاید پایین!
سریع دڪمہ هاے پالتویم را باز میڪنم و بہ دست همتا میدهم،صمیمانہ میگویم:ممنونم همتا!
گرم جواب میدهد:خواهش میڪنم،بشین پیش مامان تا من اینا رو آویزون ڪنم بیام.
فرزانہ روے مبل هاے راحتے سمت چپ سالن نشستہ،بہ سمتش میروم و روے مبل تڪ نفرہ ے نزدیڪش مے نشینم.
نگاهے بہ مانتو و روسرے ام مے اندازد،ناراضیست ولے چیزے نمیگوید.
لیوان بزرگے مقابلم میگذارد:گفتم زیاد اهل چایے نیستے،شیرڪاڪائو گرم ڪردم.
سرد میگویم:دستتون درد نڪنہ!
جدے بہ صورتم زل میزند:چرا انقدر معذبے؟
لبخند ڪم جانے میزنم:نہ! معذب نیستم!
بدون اینڪہ نگاهش را از من بگیرد لیوانش را برمیدارد:چرا! هستے! بهت برنخورہ ولے خیلے سردے!
متعجب نگاهش میڪنم،میخواهم جوابش را مثل خودش بدهم:با همہ اینطورے نیستم!
چند جرعہ از شیرڪاڪائویش را مے نوشد،بہ لیوانم اشارہ میڪند:سرد شد!
لیوانم را برمیدارم و بہ محتویاتش زل میزنم.
_ببین آیہ جان! من یڪم رُڪم!
سرم را بلند میڪنم و بہ چشمانش زل میزنم،ادامہ میدهد:امیدوارم از حرفام دلگیر نشے چون منظورے ندارم!
سرم را بہ نشانہ ے "میفهمم" تڪان میدهم.
_تو اون دخترے نیستے ڪہ براے هادے در نظر داشتم!
پوزخند میزنم:و فڪر میڪنید من براے ازدواج با پسرتون....
اجازہ نمیدهد جملہ ام را ڪامل ڪنم:قرار شد بہ دل نگیرے! نہ! مشخصہ توام براے ازدواج با هادے راضے نبودے و هنوزم نیستے،بچہ ے پنج شیش سالہ ام از رفتارت اینو میفهمہ!
✍ 🏻 نویسنده:لیلے سلطانے
Insta
۱۳۴.۱k
۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۶)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.