اگر یکی را که دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه

اگر یکی را که دوستش داری از دست بدهی، بخشی از وجودت همراه با او از دست می رود. مانند خانه ای متروکه اسیر تنهایی ای تلخ می شوی؛ ناقص می مانی. خلأ محبوبِ از دست رفته را همچون رازی در درونت حفظ می کنی. چنان زخمی است که حتی زمانی که خوب شود، باز خون چکان است.

گمان می کنی دیگر هیچ گاه نخواهی خندید، سبک نخواهی شد....