امیراالمومنین امام علی (علیه السلام) : «کسی که در راه خدا

امیراالمومنین امام علی (علیه السلام) : «کسی که در راه خدا جهاد کند و شهید شود، پاداشش بیشتر از کسی نیست که بتواند گناه کند، اما عفّت ورزد [و گناه نکند]! انسان پاک‌دامن نزدیک است که فرشته‌‌ای از فرشتگان خدا شود»📚 نهج البلاغة ص ۵۵۹

ابتدا باید گفت که بسیاری از افراد باایمان را می‌توان یافت که هم توفیق پاکدامنی را داشته و هم به مقام شهادت نائل شده‌ و سزاوار دریافت هر دو پاداشند و به عبارتی بیشتر شهیدان، عفیف و پاکدامن نیز بوده‌اند و هرچند ناممکن نیست اما به ندرت این اتفاق رخ می‌دهد که فردی ناپاک در مسیری گام بردارد که سرانجامش شهادت باشد.
با توجه به این نکته باید گفت که روایتی از امام علی(ع) نقل شده است که پاکدامنی را بر شهادت ترجیح داده است: «کسی که در راه خدا جهاد کند و شهید شود، پاداشش بیشتر از کسی نیست که بتواند گناه کند اما عفّت ورزد [و گناه نکند]! انسان پاکدامن نزدیک است که فرشته‌ای از فرشتگان خدا شود».[1]
می‌دانیم که مقام شهیدان در اسلام بسیار والاست؛ و قرآن مجید و روایات، درباره شهیدان راه خدا و مقام والای آنها سخن بسیار گفته‌اند؛ چنان‌که پیامبر اکرم(ص) فرمود: «والاتر از هر کار نیکی کار نیک دیگری وجود دارد تا به شهادت در راه خدا می‌رسد که بالاتر از آن، نیکی دیگری نیست».[2]
با این حال، امام علی(ع) مسئله عفّت و پاکدامنی و چشم‌پوشی از گناه را به هنگامی که انگیزه‌های شدید آن در وجود انسان زنده می‌شود کمتر از شهادت در راه خدا ندانسته و این نشان می‌دهد که اسلام برای مسائل اخلاقی مخصوصاً عفت‏ نفس به ویژه در مقابل انگیزه‌های شدید جنسی چه اندازه اهمیت قائل است.[3] چرا چنین نباشد، با آنکه انسان عفیف و پاکدامن در جهاد اکبر به پیروزی رسیده، و مجاهد با دشمنان خدا چه شهید شود، و چه پیروزمندانه از جبهه جهاد بازگردد، پیروزی را در جهاد اصغر به دست آورده است.
امام(ع) در تأیید این مطلب و تأکید بر آن؛ در پایان این سخن، عفیف و پاکدامن را همچون فرشته‌ای از فرشتگان خدا می‌شمرد و می‌فرماید: «چنین کسی نزدیک است به مقام فرشتگان مقرّب الهی برسد».
بخشی از مقاماتی که بسیاری از اولیا و انبیا پیدا کرده‌اند مرهون عفّت نفس آنها و پرهیز از گناهان بوده است. حضرت یوسف(ع) گرچه به‌دلیل عفّت و پاکدامنی سال‌ها در زندان به سر برد و رنج‌های فراوانی تحمل کرد اما علاوه بر مقامات معنوی و اخروی، در دنیا سربلند و سرافراز شد و عزیز مصر، آن کشور پهناور و بزرگ گشت.
در حدیثی از پیامبر گرامی اسلام(ص) می‌خوانیم: «کسی که از چهار چیز خود را حفظ کند وارد بهشت می‌شود: دنیاپرستی، هواپرستی، شهوت شکم و شهوت جنسی».[4]
همچنین امام باقر(ع) می‌فرماید: «هیچ عبادت الهی‌ای برتر از این نیست که انسان در مقابل شکم‌پرستی و شهوت‌پرستی عفیف و پاک بماند».[5]

پی نوشت :

[1]. نهج البلاغة، ص 559،
[2]. الکافی، ج ‏2، ص 348
[3].  مکارم پیام امام امیر المؤمنین(ع)، ج ‏15، ص705
[4]. الخصال، ج ‏1، ص 223
[5]. الکافی، ج ‏2، ص 79.

مطالعه بیشتر در :

https://www.ziaossalehin.ir/fa/taxonomy/term/21482/all