یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن

یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ
ای رسول ما آنچه را از ناحیه پروردگار بتو نازل شده [ولایت] را برسان 📚 مائده ۶۷

رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه وآله) : «خدا مولای من، و من مولای مومنان هستم، و من بر آنها از خودشان اولی و سزاوارترم! هان ای مردم! ؛ هر کس من سرپرست و مولای او هستم علی مولای او است. خداوندا! کسانی که علی را دوست دارند، دوست بدار و کسانی که او را دشمن بدارند دشمن دار. خدایا! آنها که علی را یاری کنند یاری کن، و آنها که دست از یاری او بردارند آنها را از یاری خود محروم ساز، و حق را بر محور وجود او بگردان!» 📚 مسند ابن حنبل ج۱ص۲۵۴ (از کتب اهل سنت)

بزرگترین عید خدا ( عید الله الاکبر ) روز شادمانی ( یوم السرور ) روز لبخند (  یوم التبسم ) روز راهنمایی ( یوم الارشاد ) روز آزمایش بندگان ( یوم محنة العباد) روز ولایت ( یوم الولایة )  روز کرامت ( یوم الکرامة ) روز کمال دین ( یوم کمال الدین ) عید اهل بیت (  عید اهل البیت علیهم السلام ) عید شیعیان ( عید الشیعة ) روز عبادت ( یوم العبادة ) روز اتمام نعمت ( یوم تمام النعمة ) روز شکرگذاری ( یوم الشکر ) روز غدیر ( یوم الغدیر ) روز جشن ( یوم العید ) روز کامل شدن دین ( یوم اکمال الدین ) روز شادابی ( یوم الفرح ) مبارک باد

اگر خسته جانی بگو یا علی _ اگر ناتوانی بگو یا علی
اگر نیمه جانی بگو یا علی _ اگر مرد مردی بگو یا علی
اگر رو سیاهی بگو یا علی _ اگر پر گناهی بگو یا علی
اگر حق پرستی بگو یا علی _ اگر مست مستی بگو یا علی
اگر می پرستی بگو یا علی _ اگر شیعه هستی بگو یا علی
به بالای دست علی دست نیست _ تو که زیر دستی بگو یا علی


حادثه غدیر یکی از رخ دادهای بزرگ تاریخ اسلام است که در اواخر رسالت پیامبر اسلام (ص) در بازگشت از حجة الوداع در منطقه ای به نام غدیر و در حضور بزرگان، صحابه و ده ها هزار نفر از مسلمانان از نقاط مختلف جهان اتفاق افتاد. این واقعه تاریخی آن قدر مهم است که در اصل آن هیچ تردیدی میان شیعه و اهل سنت وجود ندارد. در آن روز تاریخی و بزرگ با اعلام ولایت امام علی (ع) بر مسلمانان، دین اسلام کامل و نعمت الاهی بر مردم به نهایت رسید؛ چراکه روز تعیین جانشینی امیرمؤمنان (ع) به عنوان خلیفه رسول الله (ص)، از طرف خداوند بود. بدیهی است که چنین رخ دادی در چنین روزی نقطه عطف در تاریخ به حساب می آید؛ ازاین رو، این روز (هیجدهم ذی الحجه) یکی از اعیاد بزرگ اسلامی در تاریخ اسلام، به ویژه تشیع به ثبت رسیده است.

واژه "عید" از فعل عاد، یعود (عود) اشتقاق یافته است. معانی مختلفی برای آن ذکر کرده‏اند، از جمله: "خوی گرفته"، "رچه باز آید از اندوه و بیماری و غم و اندیشه و..."، "روز فراهم آمدن قوم"، "ر روز که در آن... حادثه بزرگی باشد. [1]

ابن منظور در لسان العرب گفته است: برخی بر آنند که اصل واژه عید از «عادة‏» است؛ زیرا آنان (قوم)، بر جمع آمدن در آن روز، عادت کرده‏اند.[2]

واژه عید تنها یک بار در قرآن به کار رفته است: "قالَ عیسَی ابْنُ مَرْیَمَ اللَّهُمَّ رَبَّنا أَنْزِلْ عَلَیْنا مائِدَةً مِنَ السَّماءِ تَکُونُ لَنا عیداً لِأَوَّلِنا وَ آخِرِنا وَ آیَةً مِنْکَ وَ ارْزُقْنا وَ أَنْتَ خَیْرُ الرَّازِقین‏"؛ عیسی بن مریم عرض کرد: "خداوندا! پروردگارا! از آسمان مائده‏ای بر ما بفرست! تا برای اول و آخر ما، عیدی باشد، و نشانه‏ای از تو و به ما روزی ده! تو بهترین روزی دهندگانی. [3]

در تفسیر نمونه ذیل این آیه آمده است: عید در لغت از ماده عود به معنای بازگشت است. لذا به روزهایی که مشکلات از قوم و جمعیتی بر طرف می‏شود و بازگشت ‏به پیروزی ها و راحتی‏های نخستین می‏ کند، عید گفته می‏شود. در اعیاد اسلامی به مناسب این که در پرتو اطاعت‏ یک ماه مبارک رمضان و یا انجام فریضه بزرگ حج، صفا و پاکی فطری نخستین به روح و جان باز می‏گردد، و آلودگی‏ها که بر خلاف فطرت است، از میان می‏ رود، عید گفته شده است. و از آن جا که روز نزول مائده، روز بازگشت‏ به پیروزی و پاکی و ایمان به خدا بوده است،‏ حضرت مسیح (ع) آن را عید نامیده است. همان طور که در روایات آمده است، نزول مائده در روز یکشنبه بود و شاید یکی از علل احترام روز یکشنبه در نظر مسیحیان نیز همین بوده باشد. در روایتی که از حضرت علی (ع) نقل شده است: "و کل یوم لا یعصی الله فیه فهو یوم عید"؛ هر روز که در آن معصیت‏ خدا نشود روز عید است، نیز اشاره به همین موضوع است؛ زیرا روز ترک گناه، روز پیروزی و پاکی و بازگشت ‏به فطرت نخستین است. [4]

از سوید بن غفله نقل شده است: در روز عید بر امیر المؤمنین علی (ع) وارد شدم، دیدم که نزد او نان گندم و خطیفه [ خوراکی از آرد و شیر] و ملبنه [ غذا یا حلوایی که با شیر تهیه می‏ شود.] است. پس به آن حضرت عرض کردم