دختری در دل شب گلی تبدار کشید

دختری در دل شب گلی تبدار کشید
ماه را دورتر از گل ، عزادار کشید
گل سرخی که نگاهش شده پر حسرت و آه
بین گلدان و خودش فاصله بسیار کشید
جای هر غنچه ی زیبا علفی هرز نشاند
عشق را درد به جان رفتن یک خار کشید
خسته شد از قلم و نقشِ عذابی و فقط
شانه ای تکیه به تنهاییِ دیوار کشید
چون که دیوار توانِ غم بسیار نداشت
جای دیوار فروپاشی آوار کشید