4️⃣
💢 امـام در کـربـلا 💢
🔵 ورود امـام بـه کـربـلا
بیشتر منابع، در گزارشهای خود از روز پنج شنبه دوم محرّم سال شصت و یک هجری،
به عنوان روز ورود امام حسین (ع) و یارانش به کربلا یاد کردهاند.
با این وجود گزارش دینوری را نیز که روز ورود امام به کربلا را روز چهارشنبه اول محرم
عنوان کرده است،نباید از نظر دور داشت.
وقتی که حُر به امام حسین (ع) گفت: «همین جا فرود آی که فرات، نزدیک است.»
امام حسین (ع) فرمود: «نام اینجا چیست؟»
گفتند: کـربـلا
فرمود: اینجا، جایگاه کَـرْب (رنج) و بَـلاست.
پدرم هنگام حرکتش به سوی صفین، از اینجا گذشت و من با او بودم.
ایستاد و از نام آن پرسید.
نامش را به او گفتند.
پس فرمود:
«اینجا، جایگاه فرود آمدن مَرکبهایشان، و اینجا، جایگاه ریخته شدن خونهایشان است.»
موضوع را پرسیدند.
فرمود: «کاروانی از خاندان محمد مصطفی (ص)، اینجا فرود میآیند.»
امام حسین (ع) فرمود:
«اینجا، جایگاه مَرکبها و خیمهگاه ما و قتلگاه مردان ما و جای ریخته شدن خونهایمان است.»
آنگاه فرمان داد که بارهایش را در آنجا، فرود آوردند.
آن روز مصادف بود با پنج شنبه، دوم محرّم
و به نقلی دیگر
مصادف با روز چهارشنبه، اوّل محرّم سال شصت و یک هجری بود.
🌹 🌹
نقل شده که پس از منزل گرفتن در کربلا، امام حسین(ع) فرزندان و برادران و اهل بیتش را جمع کرد و به آنان نگاهی کرد و گریست؛
سپس فرمود:
«خداوندا بدرستی که ما عترت و خاندان پیامبرت محمد(ص) هستیم که [از شهر و دیارمان] اخراجمان کردند و پریشان و سرگردان از حرم جدمان [رسول خدا(ص)] بیرون شدیم و بنی امیه به ما تعرض کردند؛
خدایا پس حقمان را از آنان بگیر و ما را برابر ظالمان یاری ده.»
پس رو به اصحاب کرده فرمود:
اَلنَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ
(ترجمه:
مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان؛
حمایت و پشتیبانی از دین تا آنجاست که زندگیشان در رفاه است
پس هرگاه بلاء و سختی حادث شود دینداران کم میشوند.)
خوارزمی، مقتلالحسین، ج۱، ص۳۳۷
سپس امام حسین (علیه السلام ) زمین کـربـلا را که چهار میل در چهار میل وسعت داشت
از ساکنان نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خرید و با آنان شرط کرد که مردم را به سوی قبرش راهنمایی کنند و از زائرانش سه روز پذیرایی کنند.
🕊 🕊 🕊
پس از فرود آمدن امام حسین (ع) و یارانش در کربلا در دوم محرم سال شصت و یک هجری،
حر بن یزید ریاحی نامهای به عبیداللّه بن زیاد نوشت و او را از فرود آمدن حسین بن علی (ع) در این سرزمین با خبر ساخت.
در پی این نامه، عبیداللّه نامهای خطاب به امام حسین (ع) نوشت:
«امّا بعد، ای حسین (ع) از فرود آمدنت در کربلا با خبر شدم؛ امیرمؤمنان -یزید بن معاویه- به من فرمان داده که لحظهای چشم بر هم ننهم و شکم از غذا سیر نسازم تا آن که تو را به خدای دانای لطیف ملحق ساخته یا تو را به پذیرش حکم خود و حکم یزید بن معاویه وادار نمایم. والسّلام»
نقل شده امام حسین (ع) پس از خواندن این نامه، آن را به کناری پرتاب کرد و فرمود:
«قومی که رضایت خود را بر رضایت آفریدگارشان مقدّم بدارند رستگار نخواهند شد.»
پیک ابن زیاد به حضرت(ع) عرض کرد:
یا اباعبداللّه پاسخ نامه را نمیدهی؟
امام حسین(ع) فرمود:
«پاسخش عذاب دردناک الهی است که به زودی او را فرا میگیرد.»
پیک نزد ابن زیاد بازگشت و سخن حضرت را به او بازگفت.
عبیدالله نیز دستور تجهیز سپاه برای جنگ با حسین بن علی (ع) را داد.
🔵 ورود عـمـر بـن سـعـد بـه کـربـلا
عمر بن سعد روز سوم محرم، به همراه چهار هزار نفر از مردم کوفه وارد کربلا شد.
در چگونگی آمدن عمر بن سعد به کربلا گفته شده:
عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد را فرمانده چهار هزار تن از کوفیان کرده و به او دستور داده بود تا آنان را به ری و دَستَبی برده با دیلمیانی که بر این منطقه چیره شده بودند، مبارزه کند.
عبیداللَّه همچنین فرمان حکومت ری را نیز به نام عمر نوشته بود و او را به سمت فرمانداری این شهر برگزیده بود.
پسر سعد به همراه یاران خود از کوفه بیرون رفت و در منطقهای در بیرون کوفه به نام حمام اعین اردو زد.
او برای رفتن به ری آماده میشد که موضوع قیام امام حسین(ع) پیش آمد و چون امام به سوی کوفه حرکت کرد ابن زیاد، عمر بن سعد را پیش خواند و به او دستور داد نخست به جنگ امام حسین(ع) برود و چون از آن ف
4️⃣
💢 امـام در کـربـلا 💢
🔵 ورود امـام بـه کـربـلا
بیشتر منابع، در گزارشهای خود از روز پنج شنبه دوم محرّم سال شصت و یک هجری،
به عنوان روز ورود امام حسین (ع) و یارانش به کربلا یاد کردهاند.
با این وجود گزارش دینوری را نیز که روز ورود امام به کربلا را روز چهارشنبه اول محرم
عنوان کرده است،نباید از نظر دور داشت.
وقتی که حُر به امام حسین (ع) گفت: «همین جا فرود آی که فرات، نزدیک است.»
امام حسین (ع) فرمود: «نام اینجا چیست؟»
گفتند: کـربـلا
فرمود: اینجا، جایگاه کَـرْب (رنج) و بَـلاست.
پدرم هنگام حرکتش به سوی صفین، از اینجا گذشت و من با او بودم.
ایستاد و از نام آن پرسید.
نامش را به او گفتند.
پس فرمود:
«اینجا، جایگاه فرود آمدن مَرکبهایشان، و اینجا، جایگاه ریخته شدن خونهایشان است.»
موضوع را پرسیدند.
فرمود: «کاروانی از خاندان محمد مصطفی (ص)، اینجا فرود میآیند.»
امام حسین (ع) فرمود:
«اینجا، جایگاه مَرکبها و خیمهگاه ما و قتلگاه مردان ما و جای ریخته شدن خونهایمان است.»
آنگاه فرمان داد که بارهایش را در آنجا، فرود آوردند.
آن روز مصادف بود با پنج شنبه، دوم محرّم
و به نقلی دیگر
مصادف با روز چهارشنبه، اوّل محرّم سال شصت و یک هجری بود.
🌹 🌹
نقل شده که پس از منزل گرفتن در کربلا، امام حسین(ع) فرزندان و برادران و اهل بیتش را جمع کرد و به آنان نگاهی کرد و گریست؛
سپس فرمود:
«خداوندا بدرستی که ما عترت و خاندان پیامبرت محمد(ص) هستیم که [از شهر و دیارمان] اخراجمان کردند و پریشان و سرگردان از حرم جدمان [رسول خدا(ص)] بیرون شدیم و بنی امیه به ما تعرض کردند؛
خدایا پس حقمان را از آنان بگیر و ما را برابر ظالمان یاری ده.»
پس رو به اصحاب کرده فرمود:
اَلنَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَی أَلْسِنَتِهِمْ یحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیانُونَ
(ترجمه:
مردم بندگان دنیا هستند و دین لقلقه زبانشان؛
حمایت و پشتیبانی از دین تا آنجاست که زندگیشان در رفاه است
پس هرگاه بلاء و سختی حادث شود دینداران کم میشوند.)
خوارزمی، مقتلالحسین، ج۱، ص۳۳۷
سپس امام حسین (علیه السلام ) زمین کـربـلا را که چهار میل در چهار میل وسعت داشت
از ساکنان نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خرید و با آنان شرط کرد که مردم را به سوی قبرش راهنمایی کنند و از زائرانش سه روز پذیرایی کنند.
🕊 🕊 🕊
پس از فرود آمدن امام حسین (ع) و یارانش در کربلا در دوم محرم سال شصت و یک هجری،
حر بن یزید ریاحی نامهای به عبیداللّه بن زیاد نوشت و او را از فرود آمدن حسین بن علی (ع) در این سرزمین با خبر ساخت.
در پی این نامه، عبیداللّه نامهای خطاب به امام حسین (ع) نوشت:
«امّا بعد، ای حسین (ع) از فرود آمدنت در کربلا با خبر شدم؛ امیرمؤمنان -یزید بن معاویه- به من فرمان داده که لحظهای چشم بر هم ننهم و شکم از غذا سیر نسازم تا آن که تو را به خدای دانای لطیف ملحق ساخته یا تو را به پذیرش حکم خود و حکم یزید بن معاویه وادار نمایم. والسّلام»
نقل شده امام حسین (ع) پس از خواندن این نامه، آن را به کناری پرتاب کرد و فرمود:
«قومی که رضایت خود را بر رضایت آفریدگارشان مقدّم بدارند رستگار نخواهند شد.»
پیک ابن زیاد به حضرت(ع) عرض کرد:
یا اباعبداللّه پاسخ نامه را نمیدهی؟
امام حسین(ع) فرمود:
«پاسخش عذاب دردناک الهی است که به زودی او را فرا میگیرد.»
پیک نزد ابن زیاد بازگشت و سخن حضرت را به او بازگفت.
عبیدالله نیز دستور تجهیز سپاه برای جنگ با حسین بن علی (ع) را داد.
🔵 ورود عـمـر بـن سـعـد بـه کـربـلا
عمر بن سعد روز سوم محرم، به همراه چهار هزار نفر از مردم کوفه وارد کربلا شد.
در چگونگی آمدن عمر بن سعد به کربلا گفته شده:
عبیدالله بن زیاد، عمر بن سعد را فرمانده چهار هزار تن از کوفیان کرده و به او دستور داده بود تا آنان را به ری و دَستَبی برده با دیلمیانی که بر این منطقه چیره شده بودند، مبارزه کند.
عبیداللَّه همچنین فرمان حکومت ری را نیز به نام عمر نوشته بود و او را به سمت فرمانداری این شهر برگزیده بود.
پسر سعد به همراه یاران خود از کوفه بیرون رفت و در منطقهای در بیرون کوفه به نام حمام اعین اردو زد.
او برای رفتن به ری آماده میشد که موضوع قیام امام حسین(ع) پیش آمد و چون امام به سوی کوفه حرکت کرد ابن زیاد، عمر بن سعد را پیش خواند و به او دستور داد نخست به جنگ امام حسین(ع) برود و چون از آن ف
۲۲.۸k
۱۷ مهر ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.