کاش چند سال که از تعهدِ دو نفر گذشت ، برایِ هم معمولی نمی

کاش چند سال که از تعهدِ دو نفر گذشت ، برایِ هم معمولی نمی شدند ، کاش خیالشان از داشتنِ هم ، راحت نمی شد و دست از محبت و توجهشان به هم بر نمی داشتند .
کاش هیچ زن و هیچ مردی ، از محبت کردن به شریکِ زندگی اش خسته نمی شد .
آدم ها همیشه توجه می خواهند . بدونِ توجه ، بدونِ محبت ، احساس پیری می کنند و با کوچکترین توجهی دلشان می لرزد ! درست مانندِ تشنه ای که با دیدنِ آب !
آدم های متعهد مظلوم ترند ، از تمامِ دنیا ، یک نفر را برایِ تنهایی و بغض هایشان دارند و اگر همان آدم هم بی تفاوت باشد ، اگر همان آدم هم دست از محبت کردن برداشته باشد ، هر ثانیه از درون می شِکنند ، خرد می شوند و ذره ذره می میرند !
مشکل اینجاست که از یک جایی به بعد ، تلاش ها متوقف می شود و معمولا یکی از طرفین ، نیازی به زمان گذاشتن و محبت کردن نمی بیند و غرق در روزمرگی هایش می شود و یکی هم از بی مهری و درک نشدن ها هر ثانیه جان می دهد .
آدم هایِ زندگیِ تان را ببینید ، قبل از این که یکی از راه برسد و آن ها را جوری ببیند که نباید ! سخت است در اوجِ نا دیده گرفته شدن و خلأِ عاطفی ، محبتِ بیگانه را پس زدن ! تعهد یک چیز است و "نیاز" ، یک چیزِ دیگر ! باید هر دو را در نظر گرفت . نباید هیچ کدام را نه ضامن و نه قربانیِ دیگری کرد .
فراموش نکنید ؛ رابطه شبیهِ گیاه است و توجه و رسیدگیِ مداوم می طلبد !
علاقه هایتان را با کلام و با نگاه و با رفتار ، ابراز کنید ، هر روز و هر هفته !

آدم ها همیشه احتیاج دارند دوست داشته شوند
آدم ها برایِ حضورشان در زندگیِ یک نفر
دلیل می خواهند !