به نام خدایی که آفرید عشق را تا عاشق شوم تورا..

به نام خدایی که آفرید عشق را تا عاشق شوم تورا..

این نامه را آغاز میکنم و مینویسم فقط از برای تو،

زیبای آشنای من!
بذار بگم به همه،
چقدر دوست دارم...
بگم
گرفتن دستات چقدر خوبه...
چقدر آرام بخشِ دل دیونه ی منه...
بذار بگم
درست وقتی انگشتام توی انگشتات قفل بشه
جایی هستم وسط خوشبختی و شوق پرواز...
اگه دو تا بال داشتم
از این خوشی تا ناکجا اباد فقط پرواز میکردم...
بذار بگم به همه،
چی دادم و چی بدست آوردم...
غرورمو دادم و تو همه جونم شدی...
بیخیالی رو دادم و همه فکرم شدی...
خودمو دادم و همه زندگیم شدی.‌.

باید از تو بگم
از تویی که،دیدن خنده هات
شنیدن صدات و
حس گرمای وجودت
نه جایی هست...نه تو افسانه ای گفته شده...
تو اسطوره ی قلبی هستی
که اگه یه روز صِدام نزنی
یادم میره کی ام...
تو اومدی و موندی
که خودمو کنار تو دوست داشته باشم...
اومدی
که زل بزنم به چشمات،تا دنیا رو از دید تو ببینم...

بذار بگم به همه،
عاشقی فقط با تو میچسبه...
که حتی
وقتی با توام،دلتنگتم...
وقتی دوری ازم،کنارتم...
وقتی نباشی،میمیرم...
اینا اگه از معجزات تو نباشه
پس از چیه که من انقدر حیرونم؟؟؟!

از تو باید
برای یک جهان گفت!
پس بذار بگم،
تو اومدی که من بفهمم
تولد ممکن هزار بار اتفاق بیفته
و مرگ یک بار، اونم زمانیکه
روح و جسمم پیشت نباشه