در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه چینی وجود داشت. آنها که

در روزگاران پیشین، شغلی بنام خوشه ‌چینی وجود داشت. آنها که دست شان تنگ بود و خرمن و مزرعه ای نداشتند، پشت سر دِروگر ها راه میرفتند و خوشه های جامانده را از زمین بر میداشتند و گاهی صاحب مزرعه به دروگران دستور میداد که شلخته درو کنند تا چیزی هم گیر خوشه چین ها بیاید. حافظ نیز در شعری چنین میفرماید :

🔸 ثوابت باشد ای دارای خرمن
اگر رحمی کنی بر خوشه چینی

🔹 دستفروشان «خوشه چین» های روزگار ما هستند! آنهایی که در این هوای سرد چشم دارند به اینکه از جیب ما «اسکناسی» بیرون بیاید و چیزی از بساط مختصرشان بخریم. گاهی لازم است شلخته درو کنیم و شلخته خرج کنیم👌 😊

🆔