امام صادق (علیه السلام) : لَیسَ مِنّا مَن لَم یُوَقِّر کَ
امام صادق (علیه السلام) : لَیسَ مِنّا مَن لَم یُوَقِّر کَبیرَنا ویَرحَم صَغیرَنا ؛ از ما نیست کسی که به بزرگسالان ما حرمت ننهد و با خردسالان ما مهربان نباشد.📚 کافی ج۲ ص۱۶۵
دین مبین اسلام همواره در مورد احترام به بزرگان و افراد که پیری و کهولت سن رسیده اند تاکید می نماید؛ پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله) : مَنْ وَقَّرَ ذَا شَیْبَةٍ فِی الْإِسْلَامِ آمَنَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ؛ هر کس پیری را که موی خود را در اسلام سپید کرده است حرمت نهد، خداوند از هراس روز قیامت امانش دهد.[1] امام سجاد(علیه السلام) نیز می فرماید: حق الکبیر توقیرهُ لِسنَّهِ و اجلالُهُ لِتَقدَّمَهُ فی الاسلام؛ حق آنکه بزرگتر است این است که او را به خاطر سنش احترام کنی و او را به خاطر اینکه برتو در مسلمانی پیشی داشته است، بزرگ شماری.![2]
امام صادق (علیه السلام) نیز کسانی را که به بزرگسالان احترام ننهد از خود جدا دانسته و می فرماید : لَیسَ مِنّا مَن لَم یُوَقِّر کَبیرَنا ویَرحَم صَغیرَنا ؛ از ما نیست کسی که به بزرگسالان ما حرمت ننهد و با خردسالان ما مهربان نباشد.[3]
در حدیثی از پیامبر خدا (صلی الله و علیه و آله) چنین نقل شده است: «الشَّیْخُ فِی أَهْلِهِ[4] کَالنَّبِیِ فِی أُمَّتِه»؛[5] پیر در میان خانواده (یا قوم) خود، مانند پیامبر میان امت خویش است.
با توجه به تفسیری که اهل عرفان از واژه «پیر» دارند، این روایت، در بسیاری از منابع عرفانی به عنوان یک اصل و مبنا قرار گرفته است.[6] در توضیح این حدیث :
1. این عظمت برای فرد پیر تنها بدان جهت نیست که کهن‌سال است، بلکه برای آن است که گذشت روزگاران، عقل او را به نهایت تیزبینی رسانیده است.[7] به دیگر سخن؛ معنایش آن نیست که یک فرد کهن‌سال مانند پیامبران معصوم است، بلکه ناظر به آن است که همان‌گونه که پیامبران برای امت خود دلسوز بوده و بهترین مسیرهای ممکن را به آنان اعلام می‌کنند، بیشتر افراد کهن‌سال با توجه به تجربه‌ای که دارند، می‌توانند راهنمای خوبی برای اطرافیان خود باشند.
2. شاید منظور از «شیخ» در روایت، اصطلاح عرفانی آن باشد، مسلّم است که شیخ به این معنا در صورتی که جامع شرایط رهبری الهی باشد، از آن مفهوم اول عالی‌تر است.[8]
پی نوشت:
[1]. کافی ج 2 ، ص 658 ، ح 3
[2]. تحف العقول ص 270
[3]. کافی ج 2 ، ص 165 ، ح 2
[1]. طبق برخی نقل‌ها و نسخه‌ها «فی قومه» است.
[2]. روضة الواعظین، ج 2، ص 476،
[5]. ختم الاولیاء، ص 471
[6]. المحجة البیضاء فی تهذیب الإحیاء، ج 1، ص 170
[7]. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی ج 7، ص 378
مطالعه بیشتر در :
https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/احترام-به-بزرگتر
دین مبین اسلام همواره در مورد احترام به بزرگان و افراد که پیری و کهولت سن رسیده اند تاکید می نماید؛ پیامبر اکرم (صلی الله و علیه و آله) : مَنْ وَقَّرَ ذَا شَیْبَةٍ فِی الْإِسْلَامِ آمَنَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ فَزَعِ یَوْمِ الْقِیَامَةِ ؛ هر کس پیری را که موی خود را در اسلام سپید کرده است حرمت نهد، خداوند از هراس روز قیامت امانش دهد.[1] امام سجاد(علیه السلام) نیز می فرماید: حق الکبیر توقیرهُ لِسنَّهِ و اجلالُهُ لِتَقدَّمَهُ فی الاسلام؛ حق آنکه بزرگتر است این است که او را به خاطر سنش احترام کنی و او را به خاطر اینکه برتو در مسلمانی پیشی داشته است، بزرگ شماری.![2]
امام صادق (علیه السلام) نیز کسانی را که به بزرگسالان احترام ننهد از خود جدا دانسته و می فرماید : لَیسَ مِنّا مَن لَم یُوَقِّر کَبیرَنا ویَرحَم صَغیرَنا ؛ از ما نیست کسی که به بزرگسالان ما حرمت ننهد و با خردسالان ما مهربان نباشد.[3]
در حدیثی از پیامبر خدا (صلی الله و علیه و آله) چنین نقل شده است: «الشَّیْخُ فِی أَهْلِهِ[4] کَالنَّبِیِ فِی أُمَّتِه»؛[5] پیر در میان خانواده (یا قوم) خود، مانند پیامبر میان امت خویش است.
با توجه به تفسیری که اهل عرفان از واژه «پیر» دارند، این روایت، در بسیاری از منابع عرفانی به عنوان یک اصل و مبنا قرار گرفته است.[6] در توضیح این حدیث :
1. این عظمت برای فرد پیر تنها بدان جهت نیست که کهن‌سال است، بلکه برای آن است که گذشت روزگاران، عقل او را به نهایت تیزبینی رسانیده است.[7] به دیگر سخن؛ معنایش آن نیست که یک فرد کهن‌سال مانند پیامبران معصوم است، بلکه ناظر به آن است که همان‌گونه که پیامبران برای امت خود دلسوز بوده و بهترین مسیرهای ممکن را به آنان اعلام می‌کنند، بیشتر افراد کهن‌سال با توجه به تجربه‌ای که دارند، می‌توانند راهنمای خوبی برای اطرافیان خود باشند.
2. شاید منظور از «شیخ» در روایت، اصطلاح عرفانی آن باشد، مسلّم است که شیخ به این معنا در صورتی که جامع شرایط رهبری الهی باشد، از آن مفهوم اول عالی‌تر است.[8]
پی نوشت:
[1]. کافی ج 2 ، ص 658 ، ح 3
[2]. تحف العقول ص 270
[3]. کافی ج 2 ، ص 165 ، ح 2
[1]. طبق برخی نقل‌ها و نسخه‌ها «فی قومه» است.
[2]. روضة الواعظین، ج 2، ص 476،
[5]. ختم الاولیاء، ص 471
[6]. المحجة البیضاء فی تهذیب الإحیاء، ج 1، ص 170
[7]. تفسیر و نقد و تحلیل مثنوی ج 7، ص 378
مطالعه بیشتر در :
https://www.ziaossalehin.ir/fa/tags/احترام-به-بزرگتر
۱.۶k
۰۶ بهمن ۱۳۹۷
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.