3-1 ویژگی های «فرآوریشیوهء برده دارسالاری» (ویرایش 2)

3-1 ویژگی های «فرآوریشیوهء برده دارسالاری» (ویرایش 2)
_______________________________________

1- با آغاز «فرآوریشیوهء برده دارسالاری» ، ویژگی «همیاری» (تعاون) ، که در دو ابرفرآوریشیوهء پیشین برپا (برقرار) بود ، کنار گذاشته شد ؛ و بجای آن ، روش های گوناگون زورگوئی «برده دارها» به «بردگان» برپا شد ؛ این زورگوئی ، با بکارگیری چندین گونهء «پایش (کنترل)» ، «بازرسی» ، «کیفر دادن (مجازات کردن)» ، و «انگیزه بخشی (تشویق)» دربارهء (درمورد) بردگان ، انجام می گرفت.

2- «بردگان» ، بسیار کمتر از آن اندازه ای که کار می کنند ، از کارآوردها (محصولات کار) بهره مند می شوند.

3- پس از روی دادن پدیدهء «ربایش "جنگ افزارمندانه" (مسلحانهء) سرمایه های مردم جهان» ، که همگاه با آغاز «فرآوریشیوهء برده دارسالاری» روی داد ؛ تنها « ربایندگان جنگ افزارمند (مسلح) کم شمار سرمایه های مردم جهان» ، پروانه (اجازه) داشتن «سرمایه» را بدست آوردند ، و «مردمان سرمایه ربوده شده» ، برای همیشه از داشتن «سرمایه» ، «نابهره مند» (محروم) شدند.


زورگیری شدن سرمایه های هریک از مردمان جهان ، در گاه (زمان) ویژهء خودش انجام گرفته است . به سرنام نمونه ( به عنوان مثال) ، دربارهء (در مورد) ایران ، این «ربایش سرمایه های مردم ایران» دوبار انجام گرفت ؛ یکبار بدست اسکندر مقدونی از سال 334 تا 327 پ. {پیشازادروز}(قبل میلاد) ؛ و یکبار هم بدست عرب ها ، که از سال 632 تا 645 ز. {زادروزی}(میلادی) انجام گرفت . بیگمان (البته) شاهان اشکانی ، پس از بیرون راندن مقدونیه ای ها ، رفته رفته (بتدریج) سرمایه های مردم ایران را به آنها بازگرداندند و دوباره ، خویشفرمائیگرائی را برپا کردند ، ولی دومین «زورگیری سرمایه های مردم ایران» ، که بدست عرب ها انجام گرفت ، تا به امروز پایدار مانده است.