ابرها،این تکه پاره های عقده و تشویش آسمان آنها که جز ستایش و امید،این واژگان نهایت سرمایه ای ندارند تنها به جرم آنکه من در زمینم و آنها در ورای من بی واسطه با آن نگاه غریبشان مرا آزار می دهند .
دیدگاه ها (۲)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.