یکی از معدود دلخوشی های این روزامون و شاید یک دهه اخیر زن

یکی از معدود دلخوشی های این روزامون و شاید یک دهه اخیر زندگیمون، از پسر بچه ای که دلبری کردنو با خوشحالی اولین گلش رو شونه های رونالدینیو شروع کرد، تبدیل شده به مرد 32 ساله ای که حالا به یک دنیا نشون داده میشه با جادو کردن تو مسطتیل سبز فوتبال تبدیل شد به خدای میلیون ها نفر تو تک تک نقاط این سیاره؛

سخته ببینی کسی که به عشق دیدن مجدد بازیش خیلی از شبهای عمرتو سپری کردی تا فردا برسه، داره کم کم به خط پایان دوران بازیش میرسه؛

واسه ما ایرانیا مسی شاید خاص تر باشه؛ هر کسی عاشق فوتبال و بارسا بوده، میشه گفت احتمالا بیشتر درصد خوشی و لذت سال های سخت جوونیش تو این اوضاع کشورو از خدای آرژانتین هدیه گرفته.

کاش زندگی واسه آدمهایی مثل تو دکمه توقف داشت، کاش میشد تو شب نیمه نهایی 2011 جلو رئال زمانو نگه داشت، کاش بعد بازی رفت 2015 جلد بایرن تو نیوکمپ دنیا واسمون به آخر میرسید.

الان که برمیگردیم و به گذشته نگاه میکنیم میبینیم که چقدر این زمان لعنتی زود سپری شده، شاید زودتر از فاصله ای که بخوایم  نگاهمونو از توپ سمت چپ روی عکس به توپ سمت راست بندازیم؛ 
همینقدر کوتاه، همینقدر عمیق، همینقدر پر خاطره

حرف واسه گفتن زیاده ولی عشق ما نسبت بهت تو این متن ها و حرف ها قابل بیان نیست؛
عشقمون تو برق چشمامون موقع درخششت و فشار روی قلبمون وقتی دستاتو به کمرت میگیری و سرت رو پایین میندازی حک شده اسطوره❤
 
گفتنش دردناکه ولی 32 سالگیت مبارک بهترینِ تاریخ👑
#messi32 #leo #messi