من همه ی درد و دل هایم را جمع کردم برای روز مبادا...

من همه ی درد و دل هایم را جمع کردم برای روز مبادا...
برای روزی که برق چشم هایت با دیدنم کم سو شود...
برای وقتی که حس ناب عشقمان زبانزد مردم حسود این شهر شود و چشم بخوریم...
میخواهم گلایهای دلم را وقتی برایت بگویم،که صدای باران،حالِ دل ما نباشد...
آن روز فرقی نمی کند اردیبهشت باشد یا چله ی زمستان...
همان ساعت٬ انتقام تمام حرف های دلم را از تک تک ثانیه های روزگار میگیرم ...