جدیدا فهمیدم حالت موهامم شبیه حال این روزامه

جدیدا فهمیدم حالت موهامم شبیه حال این روزامه
یه روزایی صاف و اتو کشیده میشه روی شونه هام قد علم می کنه
همون روزایی که پر از اقتدار و اعتماد بنفسه و هیچ چیزی نمی تونه کوچکترین تاثیری روی حالتش بزاره
یه وقتایی ام بی حوصله و ژولیده پولیده سر از هرجایی در میاره طوری که جمع کردنش از هر کسی برنمیاد
یه روزایی ام خیس از اشک میشه و تو لاک تنهاییش فر می خوره
اونقدر تو در تو و رمز آلود میشه که هیچ شونه ای به راحتی نمی تونه درونش نفوذ کنه
ولی امان از روزی که دل بِبُره عین برگای خزون می ریزه و نبودشو به رخ زیبایی از دستت رفتت می کشونه
اما فهمیدم خیلی مهربون و آرامش بخشه
همیشه رفیقه فرخورده ها و بااقتدارا بود و هست
نمی زاره هیچ کدومشون در کنارش احساس غریبگی کنن
مثل آهنگ گوش نواز موج های دریا
با وجودش آروم می کنه فر خورده های تنهارو
و کلی حس خوب بیشتری تقدیمه صاف و اتو کشیده ها می کنه
اصلا واسه همینه که موهام همه ی حالتهای ممکن مهمون وجودش میشن
که درک کنه غم پنهان شده درون مقتدر هایی که به ظاهر دنیا به کامشونه
که بفهمه تموم رمز و رازهای فرخورده هایی که نفوذ به درونشون سخته
که تسخیر کنه نوازشگر موج های تشنه به ساحل دست های یارش رو
درسته نفس نمی کشه حرف نمی زنه اما تیکه ای از وجودمه که پا به پام عاشقی می کنه و رشد می کنه
تا بگه زندگی زمانی قشنگه که حتی اگه تو مشکلات و تنهاییات فر خوردی ازش دل نکنی و نریزی و همیشه اقتدار وجودیتو حفظ کنی
✎ نفیسه علوی