کسی که از تو خدا آفرید،من بودم
کسی که از تو خدا آفرید،من بودم
بجز تو هیچ‌کسی را ندید،من بودم
تو بادبادک ِ آزاد در قباله‌ی باد
و کودکی که پِی‌ات می‌دوید،من بودم
کسی که بیشتر از خویش،دوستت می‌داشت
و طعنه از خود ِ تو می‌شنید،من بودم
تو مثل پنجره‌ای روو به آسمان بودی
دری که باز به در می‌رسید،من بودم
کسی که باغ ِ دلش را به پات می‌فرسود
و انتظار ِ تو را می‌کشید،من بودم
تو بودی و صف ِ انبوه ِ دوستدارانت
رقیب ِ از همه جا نا امید،من بودم
تمام شد غزل و باز هم نفهمیدی
که آنچه روی ورق می‌چکید،من بودم
#حبیب❤
بجز تو هیچ‌کسی را ندید،من بودم
تو بادبادک ِ آزاد در قباله‌ی باد
و کودکی که پِی‌ات می‌دوید،من بودم
کسی که بیشتر از خویش،دوستت می‌داشت
و طعنه از خود ِ تو می‌شنید،من بودم
تو مثل پنجره‌ای روو به آسمان بودی
دری که باز به در می‌رسید،من بودم
کسی که باغ ِ دلش را به پات می‌فرسود
و انتظار ِ تو را می‌کشید،من بودم
تو بودی و صف ِ انبوه ِ دوستدارانت
رقیب ِ از همه جا نا امید،من بودم
تمام شد غزل و باز هم نفهمیدی
که آنچه روی ورق می‌چکید،من بودم
#حبیب❤
۴۴۸
۰۲ مرداد ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.