نمی دونم اگه روی خاطراتم کنترل داشتم،

نمی‌دونم اگه روی خاطراتم کنترل داشتم،
باهاشون چی‌کار می‌کردم.
شاید همه‌‌ی اونایی که با تو بودن رو می‌ذاشتم کنار.
شایدم هرچی خاطره غیر از تو داشتم رو می‌ریختم دور،
تا دیگه به هیچ‌کس و هیچی جز تو فکر نکنم.
من، به تو اعتیاد دارم،
دقیقا بیست و چهار ساعت از شبانه روز.
اینکه هنوز به همون موزیکی گوش می‌دم
که تو گوش می‌دی،
اینکه هنوز همون عطری رو می‌زنم
که تو دوست داری،
اینکه هنوز از همون خیابونی رد می‌شم
که تو رد می‌شی،
یعنی چیزی از تو درونِ من هست،
که حتی بعد از مرگ هم با خودم به اون دنیا می‌برم.
حالا تو هرجای دنیا،
با هرکی می‌خوای باشی، باش…
واقعیت اینه که، نه یک ثانیه،
نه یک ساعت، نه یک سال…
که تو یک عمر،
خاطرات منی.