چه خون بها بِه از این کشتگان کوی تو را

چه خون‌بها بِه از این کشتگان کوی تو را
که بنگرند به محشر، دوباره روی تو را

تمام، گمشدگان ره توایم و کنیم
به هر طریق که باشیم، جستجوی تو را

دم مسیح که گویند روح‌پرور بود
یقینم آنکه به لب داشت گفتگوی تو را

ز غصه، چون پر کاهی شود ز قصۀ من
اگر به کوه دهم شرح، آرزوی تو را

سبوکشان محبّت کشند دوش‌به‌دوش
اگر گناه دو عالم بود سبوی تو را

به خود مناز و مخند این‌قدَر به گریۀ من
که آب چشم من، افزوده آبروی تو را

ز آب دیده «صبوحی» وضو مساز که خون
مضاف باشد و باطل کند وضوی تو را

شاطرعباس_صبوحی