یه روز توی آینه نگاه می کنی و اون روز چهل سالته. مهم نیست

یه روز توی آینه نگاه می کنی و اون روز چهل سالته. مهم نیست یه روز پاییزیه یا زمستونی یا هرچی..مهم نیست حتی تعداد موهای سفید و سیاهت چقدر توی رقابت باشن. مهم اینه که اون روز، به چهل ساله ی توی آینه که نگاه می کنی آه نکشی! نگی: حیف..نگی: نشد.. نگی: خدایا..منو ده سال برگردون به عقب..بیست سال. نگی: چرا این مسیرو زندگی کردم! صدای همسرت که از تو پذیرایی اسمتو صدا می زنه باعث نشه چهره تو بکشی توی هم و اینو توی دلت بگی: که چرا این انتخابو کردم! اون روز..مهم اینه که وقتی به عقب نگاه می کنی نگی: کاش چشمامو باز کرده بودم..رشته دانشگاهم..شغلم..همه چی..اینا چی بود من انتخاب کردم..
مهمه که کسیو توی گذشته ات جا نگذاشته باشی..عشقی که تنهاش گذاشته باشی، محبوبی که برای رسیدن بهش تلاشی نکرده باشی و از دست داده باشیش، نداشته باشی..
اون روز مهم اینه که اگه یاد بچگیت افتادی، شرمنده ی آرزوهای بچگیه شیرینت نشی..آرزوهایی که می خواست وقتی بزرگ شد بهشون برسه... اون روز خیلی مهمه که وقتی پسر کوچولوت یواشکی میاد با تفنگ پلاستیکیش قلبتو نشونه می گیره، توی دلت براش قند آب شه. اول بیفتی بمیری براش که بازیش خراب نشه و بعد پاشی بغلش کنی و توی هوا بچرخونیش. و بدونی که یه چهل ساله ی خوشبختی...