خانجونم همیشه میگفت:

خانجونم همیشه میگفت:
جذابیت عزاداری برای حسین به اینه که برای یه قشر خاص نیست.
پیر و جوون کنار هم سینه میزنن،
فقیر و ثروتمند کنار هم میشینن،
بی سواد و دانشمند کنار هم اشک میریزن.
اصلا خاصیت عزاداریش همین کنار هم قرار دادن آدماست!
آدمایی که شاید اونقدر دنیاشون از همدیگه فاصله گرفته
که واسه هم غریبه ان،
و دنیای همدیگرو بلد نیستن.
میگفت حسین مثل یه ریسمانه،
مثل یه راهنماست،
مثل یه نشانه است،
که آدما رو بهم نزدیک میکنه با تمام تفاوتشون.
اصلا حسین جنس غمش با همه فرق داره ،
اون نشاط بعد عزاداریش رو هیچ جای دیگه ایی نمیتونی پیدا کنی.
اون حال عجیبی که از داشتنش داری رو نمیتونی وصف کنی.
واقعیتش اینه که حسین هوای همه رو داره
حتی اگه فراموشش کنن،
حتی اگه باهاش قهر باشن،
حتی اگه دشمنش باشن.
حسین یعنی اتصال آدما به آسمون.
اگه غرق گناهم بودی بازم ازش دور نشو،
ازش فاصله نگیر،
اون تو رو دوست داره اگه قبولش نداشته باشی به خودت خیانت کردی.
حسین
یعنی عشق،
یعنی شور،
یعنی حیات ...
#سولماز_بختیاری