صدقه هم اگه برای خدا باشه اثر میذاره...
صدقه هم اگه برای خدا باشه اثر میذاره...
عبداللّه بن عبّاس حکایت کند:
در یکی از روزها مقدار سیصد دینار به عنوان هدیه، خدمت حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله داده شد و حضرت تمامی آن ها را به علیّ بن ابی طالب علیه السلام عطا نمود.
سپس ابن عبّاس افزود: امام علیّ علیه السلام اظهار داشت : من آن سیصد دینار را گرفته و خوشحال شدم و با خود گفتم : امشب مقداری از آن ها را در راه خدا صدقه می دهم تا خداوند قبول فرماید؛ و چون نماز عشاء را پشت سر پیغمبر خدا به جماعت خواندم ، یک صد دینار آن ها را به زنی درمانده دادم .
چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به فلان زن فاجره ؛ داده است .
با شنیدن این سخن بسیار غمگین و ناراحت شدم و با خود عهد کردم که جبران نمایم ، لذا هنگام شب بعد از نماز عشاء یک صد دینار دیگر از آن پول ها را به مرد رهگذری دادم .
چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به مردی دزد کمک کرده است ؛ و من خیلی ناراحت و افسرده خاطر گشتم و با خود گفتم : به خدا قسم ! امشب صد دینار باقی مانده را به کسی صدقه می دهم که مقبول خداوند قرار گیرد.
این بار نیز هنگام شب ، پس از نماز عشاء به جماعت حضرت رسول صلوات اللّه علیه از مسجد خارج گشتم و صد دینار باقی مانده را به مردی رهگذر دادم .
وقتی که صبح شد مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب ، صد دینار به مرد ثروتمندی کمک کرده است .
بسیار غمگین شدم و نزد پیامبر خدا رفتم ؛ و جریان را برای حضرتش بازگو کردم .
حضرت رسول فرمود: این جبرئیل علیه السلام است ؛ که می گوید: خداوند صدقات تو را پذیرفته است .
و می گوید: آن صد دیناری را که به آن زن فاجره دادی ؛ چون به منزل خود آمد، توبه کرد و آن صد دینار را سرمایه زندگی قرار داد و هم اکنون دنبال مردی است که با او ازدواج نماید.
و آن صد دیناری را که به آن مرد دزد دادی ، او نیز وقتی به منزل آمد، از کارهای زشت خود توبه کرد و آن پول ها را سرمایه ای برای کسب و تجارت خویش قرار داد.
و همچنین آن صد دیناری را که به مرد ثروتمند دادی ؛ چندین سال بود که زکات و خمس اموال خود را نمی داد، پس وقتی به منزلش آمد، با خود گفت : وای بر تو! این علیّ بن ابی طالب است ، با این که مال و اموالی ندارد؛ این چنین صدقه می دهد و انفاق می کند! ولی من باید با این همه ثروتی که دارم از مستمندان دریغ می دارم ، من باید همانند علیّ بن ابی طالب به دیگران کمک نمایم و زکات و خمس اموال خود را بپردازم .
سپس فرمود: بنابراین ، کارهای تو مقبول خداوند متعال قرار گرفته است و این آیه شریفه : (رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ عَنْ تَراضٍ ...) (1)، در شاءن و منزلت تو نازل گردید.(2))
1-سوره نور: آیه 37.
2- مستدرک الوسائل : ج 7، ص 267، ح 16.
عبداللّه بن عبّاس حکایت کند:
در یکی از روزها مقدار سیصد دینار به عنوان هدیه، خدمت حضرت رسول صلّی اللّه علیه و آله داده شد و حضرت تمامی آن ها را به علیّ بن ابی طالب علیه السلام عطا نمود.
سپس ابن عبّاس افزود: امام علیّ علیه السلام اظهار داشت : من آن سیصد دینار را گرفته و خوشحال شدم و با خود گفتم : امشب مقداری از آن ها را در راه خدا صدقه می دهم تا خداوند قبول فرماید؛ و چون نماز عشاء را پشت سر پیغمبر خدا به جماعت خواندم ، یک صد دینار آن ها را به زنی درمانده دادم .
چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به فلان زن فاجره ؛ داده است .
با شنیدن این سخن بسیار غمگین و ناراحت شدم و با خود عهد کردم که جبران نمایم ، لذا هنگام شب بعد از نماز عشاء یک صد دینار دیگر از آن پول ها را به مرد رهگذری دادم .
چون صبح شد، مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب صد دینار به مردی دزد کمک کرده است ؛ و من خیلی ناراحت و افسرده خاطر گشتم و با خود گفتم : به خدا قسم ! امشب صد دینار باقی مانده را به کسی صدقه می دهم که مقبول خداوند قرار گیرد.
این بار نیز هنگام شب ، پس از نماز عشاء به جماعت حضرت رسول صلوات اللّه علیه از مسجد خارج گشتم و صد دینار باقی مانده را به مردی رهگذر دادم .
وقتی که صبح شد مردم گفتند: دیشب علیّ بن ابی طالب ، صد دینار به مرد ثروتمندی کمک کرده است .
بسیار غمگین شدم و نزد پیامبر خدا رفتم ؛ و جریان را برای حضرتش بازگو کردم .
حضرت رسول فرمود: این جبرئیل علیه السلام است ؛ که می گوید: خداوند صدقات تو را پذیرفته است .
و می گوید: آن صد دیناری را که به آن زن فاجره دادی ؛ چون به منزل خود آمد، توبه کرد و آن صد دینار را سرمایه زندگی قرار داد و هم اکنون دنبال مردی است که با او ازدواج نماید.
و آن صد دیناری را که به آن مرد دزد دادی ، او نیز وقتی به منزل آمد، از کارهای زشت خود توبه کرد و آن پول ها را سرمایه ای برای کسب و تجارت خویش قرار داد.
و همچنین آن صد دیناری را که به مرد ثروتمند دادی ؛ چندین سال بود که زکات و خمس اموال خود را نمی داد، پس وقتی به منزلش آمد، با خود گفت : وای بر تو! این علیّ بن ابی طالب است ، با این که مال و اموالی ندارد؛ این چنین صدقه می دهد و انفاق می کند! ولی من باید با این همه ثروتی که دارم از مستمندان دریغ می دارم ، من باید همانند علیّ بن ابی طالب به دیگران کمک نمایم و زکات و خمس اموال خود را بپردازم .
سپس فرمود: بنابراین ، کارهای تو مقبول خداوند متعال قرار گرفته است و این آیه شریفه : (رِجالٌ لا تُلْهیهِمْ تِجارَةٌ عَنْ تَراضٍ ...) (1)، در شاءن و منزلت تو نازل گردید.(2))
1-سوره نور: آیه 37.
2- مستدرک الوسائل : ج 7، ص 267، ح 16.
۱۴.۹k
۰۴ آذر ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.