🍂 همون موقعی که از دسش میدی میفهمی چقدر عاشقشی!

🍂 همون موقعی که از دسش میدی میفهمی چقدر عاشقشی!
میفهمی چه روز و شبایی رو باهاش گذروندی و نفهمیدی!
میبینی این زمان چقدر بی رحمه...
چقدر عمر خوشیات کوتاهه!
از دست که میدی،
منتظری هنوز کسی اسمتو صدا بزنه، منتظری دستتو بگیره و نجات بده از جهنمی که توی همین دنیاست...
نمیدونی دلتنگی چرا انقدر وحشیه و دیگه مال تونیست..
لب تر میکنی که بلندتر، رساتر محکم و قرص تر بهش بگی دوست دارم!
ولی دیگه گوشی برای شنیدنش نیست.!
من از چیزای که ترسیدم سرم اومد!
از تو کاش میترسیدم تا به من میومدی!
ولی از جدایی از این دنیای بی رحم و تاریک ترسیدم! یک عمر با ترس نبودنت و نداشتنت گذشت و این من از تو نگذشت!
بیا یه بار دیگه بشین کنار من! بذار از تو بگم باز! ازباوری که بهم داری از این جنون و دلتنگی بی امون از گریه و هق هق های گاه و بی گاه!
بیا با هم باز بسازیم روزای بهتروشادترو حتی توی خواب! بیا وسیلی بزن به صورتو بگو:همه چیز یه رویاس! حتی از دست دادنت از دستام
فردای بدون تو به آینده ی نامعلومه که نه با گذرزمان چیزی درست میشه نه با پرشدن قلبم از نفرت! ادم از یه جای فقط عادت میکنه! حتی اگه اون تکرار بی تفاوتی به جای خالی عزیزترینت توی زندگی باشه... همینقدر تکراری🍂