من هنوز هم منتظرم.
من هنوز هم منتظر آرامشی هستم که سال هاست به من قول داده است زود بیاید و برایم موسیقی خوشبختی را بنوازند. منتظرم که خستگی هایم از من خسته شوند و به سفری طولانی بروند.منتظرم که لبخند،لباس قرمزش را بپوشد و با من شراب بنوشد.منتظرم که ساعت ها بخوابند و من بتوانم طعم زندگی را بچشم.
میدانی
غم انگیز است؛ آن روز که به خودت نگاه میکنی و
میبینی “انتظار کشیدن” را بهتر از هر کار دیگری بلدی...