در من دخترکی پر از شور و نشاط ، تمام روز ، با شادترین موز

در من دخترکی پر از شور و نشاط ، تمام روز ، با شادترین موزیک ها ، شافل می رقصد ،
در من زنی غمگین ، تمام شب ، شجریان گوش می کند و اشک می ریزد ،
در من کودکی بیخیال ، هر گرگ و میش صبح ، شیطنت می کند ،
در من نوزادی بی پناه ، هر غروب ، دنبال آغوش می گردد .
من ترکیب ناهمگونی از غم ها و شادی ام
و به طرز مشکوکی ؛ انسان !
شاید جا مانده از قبیله ای باشم ،
یا جدا مانده از سیاره ای ، کهکشانی ، چیزی ...
گمان می کنم در زندگی قبلی ام شمعدانی بوده ام ، عاشق رنگ ها و آفتاب ... و در زندگی های قبل ، پوتوس بوده ام ؛ دیوانه ی سایه ها و سکوت ...
کنج های دنج را دوست دارم و با تمام علاقه ام به آفتاب ، گاهی دلم لک می زند برای سایه ها . برای اینکه پرده ها را ببندم و در سکوت و تاریکی اتاق بنشینم .
سایه ها همیشه بد نیستند !
گاهی لازم است در گوشه ی تاریک اتاقی لابه لای آشفتگیِ افکارت ، خودت را پیدا کنی ،
باورهایت را مرتب بچینی ، ایده هایت را به بلوغ برسانی ،
بلند شوی ، سایه ها را پس بزنی و دنبال آفتاب بگردی ...