تو اگر مرا نخواهی، به کجا روم پریشان؟

تو اگر مرا نخواهی، به کجا روم پریشان؟
به چه سوتوراببینم،که‌شدم ی جسم بی جان
تو اگر مرا نخواهی،به که گویم از غم خود
که نشان‌ِبی‌پناهی،شده از رخم نمایان
تواگرمرانخواهی، به ستاره‌ها بگویم
نرسیده کَس به دادم،شده‌ام غریب وحیران
تواگرمرانخواهی،چه به بغض خود بگویم
که فشارد او گلویم،برسد به حال گریان
تواگرمرانخواهی، دگر از نفس فتادم
تو بیا هوای قلبم،چو پیاله های مستان
تواگرمرانخواهی، به‌که رو کند دل من؟
به جزاز تودردلم نیست،برسدبه روز پایان
تواگرمرانخواهی،به شفای حال من کن
که فقط نگاه چشمی،چه خوشم به زیرباران
تواگرمرانخواهی،به خداشکایتی نیست
بکشم‌به تارمویت،به ستاره های کیهان