.
.
سرتاسرِ زندگی، مکتبِ درسآموزی است. با همهی ادّعاهایی که گاهیوقتها از خود بروز میدهیم تا خودمان را برای این و آن اثبات بکنیم؛ در بسیاری از مواقع که با مسائل مواجه میشویم؛ این را مییابیم که «همهمان کودکیم»! اگر بنا بر این میبود که از گذشتهها و اشتباهاتِ خود درس بگیریم، وضعیّتِ فعلیمان، نه چُنین میبود!
بعضی اوقات که در موضوعِ حیات، تدقیق میکنم؛ این را مییابم که اصولا عُمرِ ما با همهی این طول و درازی، یکروز است؛ و بقیهی أیّام که بر ما میگذرد، حواشیِ ناگزیرِ آن است. همهی ما- ناخواسته- گرفتارِ دُور و تسلسلها شدهایم و بدونِ اینکه خودمان بخواهیم، مجبوریم این گردنهها را سپری کنیم تا برسیم بهروزی که باید بگذاریم و بگذریم! حتّی این «گذشتن» هم دستِ خودمان نیست!
همهی ما، همچون پشههای یکروزه هستیم؛ با این تفاوت که، این یکروزِ ما، دامنههای زیادی دارد... آیا سزاوار است که برای این یکروز، روزهای دیگران را به آشوب بکشیم؟
سرتاسرِ زندگی، مکتبِ درسآموزی است. با همهی ادّعاهایی که گاهیوقتها از خود بروز میدهیم تا خودمان را برای این و آن اثبات بکنیم؛ در بسیاری از مواقع که با مسائل مواجه میشویم؛ این را مییابیم که «همهمان کودکیم»! اگر بنا بر این میبود که از گذشتهها و اشتباهاتِ خود درس بگیریم، وضعیّتِ فعلیمان، نه چُنین میبود!
بعضی اوقات که در موضوعِ حیات، تدقیق میکنم؛ این را مییابم که اصولا عُمرِ ما با همهی این طول و درازی، یکروز است؛ و بقیهی أیّام که بر ما میگذرد، حواشیِ ناگزیرِ آن است. همهی ما- ناخواسته- گرفتارِ دُور و تسلسلها شدهایم و بدونِ اینکه خودمان بخواهیم، مجبوریم این گردنهها را سپری کنیم تا برسیم بهروزی که باید بگذاریم و بگذریم! حتّی این «گذشتن» هم دستِ خودمان نیست!
همهی ما، همچون پشههای یکروزه هستیم؛ با این تفاوت که، این یکروزِ ما، دامنههای زیادی دارد... آیا سزاوار است که برای این یکروز، روزهای دیگران را به آشوب بکشیم؟
۷.۰k
۰۵ بهمن ۱۳۹۸
دیدگاه ها (۱)
هنوز هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.