با لحن جد و تند گفت و همن باعث شد پسر دگه به خنده ...

با لحنِ جدى و تندى گفت و همين باعث شد پسرِ ديگه به خنده بيفته.
"تو چيكارشى كه به جاش جواب ميد…"
جمله اش هنوز تموم نشده بود كه يقه اش توسطِ جیمین گرفته و به ديوار كوبيده شد.
پسرِ بزرگتر، تو صورتِ اكست خم شد و بدونِ رها كردنِ يقه اش غريد:
"من همه كارشم!حالا كه جوابت رو گرفتى، گورتو گم كن!"
پسرِ كوچكتر كه يقه اش بينِ مشتِ جیمین بود، نيم نگاهى بهت انداخت و خنديد.
خنده اى كه از روى خوش حالى نه، بلكه از روىِ ناباورى و حرصش بود!
دراصل نيك يه پارتنرِ تاكسيك بود كه تو بزور تونسته بودى ازش جدا بشى.
همه جا تعقيب و كنترلت ميكرد و اجازه نميداد كه با هيچكس جز اون، وقت بگذرونى.
يك علاقه بيمارگونه كه هرگز رو به بهبودى نميرفت!
"تو واقعا…منو فراموش كردى؟"
تو دوسش داشتى اما نميتونستى با اخلاقش كنار بياى و همين قضيه باعث شد بهت اثبات بشه كه عشق هيچوقت براىِ پيش بردنِ يك رابطه كافى نيست!
حالا نه تنها نيك، بلكه جیمین هم بهت خيره شده بود.
انگار كه هردوىِ اونها منتظرِ شنيدنِ جوابت بودن!
يكى از اونها منتظرِ تاييدِ جمله بود و اون يكى بى تابانه منتظر بود تا حرفش رو تكذيب كنى!
پلكى زدى و ترجيح دادى كه به سوالش جواب ندى:
"از اينجا برو!"