تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.
فَاقْرَؤُوا مَا تَيَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره فتح

آیه 5

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

سوره فتح

لِيُدْخِلَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنٰاتِ جَنّٰاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهٰارُ خٰالِدِينَ فِيهٰا وَ يُكَفِّرَ عَنْهُمْ سَيِّئٰاتِهِمْ وَ كٰانَ ذٰلِكَ عِنْدَ اللّٰهِ فَوْزاً عَظِيماً (٥)
تا مردان و زنان مؤمن را در بهشت هايى درآورد كه از زير [درختان آن] نهرها جارى است در حالى كه در آن جاودانه اند، و گناهانشان را از آنان محو كند، و اين [سرانجام نيك] نزد خدا كاميابى بزرگ است)

نکته ها:

كلمه «فوز» كه در قرآن همراه كلمات «كبير، مبين و عظيم» آمده، به معناى رسيدن به خير و سعادت است.
در آيه اول و دوم، خداوند چهار نعمت به پيامبرش عطا فرمود و در آيه چهارم و پنجم، چهار نعمت و لطفى كه خداوند به مؤمنان عطا كرده، بيان شده است.
نعمت هاى پيامبرش عبارت بودند از: پيروزى آشكار، مغفرت، اتمام نعمت و هدايت پيامبر و نصرت او در سايه فتح مبين. امّا نعمت هايى كه به مؤمنان عطا فرمود: سكينه وآرامش، زياد شدن ايمان، داخل شدن به بهشت و پوشاندن بدى ها.(10)
بهشت جاى طهارت و پاكى است و كوچك ترين آلودگى در آن راه ندارد. ابتدا بايد لغزشهاى بهشتيان تطهير شود، آنگاه وارد بهشت شوند. «ليدخل... يكفّر عنهم سيئاتهم» البتّه ممكن است مراد از تكفير، بخشش گناهان نباشد بلكه پوشاندن گناهان از ذهن خود بهشتيان باشد تا آنان در بهشت با يادآورى گناهان خويش شرمنده و مكدّر نشوند.10) تفسير مراغى.

پیام‌ها :

- نزول آرامش الهى، سبب افزوده شدن ايمان و زمينه ورود به بهشت است. «انزل السّكينة... ليزدادوا ايماناً... ليدخل المؤمنين و المؤمنات جنّات»
- زنانِ همراه و همفكر، در كنار مردان به فوز و رستگارى مى رسند. «ليدخل المؤمنين و المؤمنات جنّات» (گرچه فتح مبين به دست مردان صورت گرفت، ولى زنان همفكر آنان كه به وظيفه خود عمل نمايند و از شركت مردان و فرزندان خود در جبهه و جهاد راضى باشند، در پاداش ها در كنار مردان هستند.)
- معناى ايمان، آن نيست كه هيچ لغزشى از انسان سر نزند. «المؤمنين و المؤمنات... يكفّر عنهم سيئاتهم»
- مؤمنان، با مغفرت و چشم پوشى خداوند از لغزشهاى آنان، شايسته ورود به بهشت مى شوند (نه اعمال خود). «ليدخل المؤمنين... يكفّر عنهم»
- سعادت و رستگارى بزرگ و واقعى مؤمن آن است كه در دنيا دلى آرام داشته و در آخرت بهشتى باشد. «أنزل السّكينة... ليدخل... فوزاً عظيما» (سعادتى كامل و ارزشمند است كه هم در دنيا باشد و هم در آخرت.)