رمآن :بی پَنآه :پارت ۸

با حالت زار بهش نگا کردمو با حلقه اشکی که تو چشام حلقه زده بود رو بهش با لحن مظلوم گفتم چی میخای از جونم به خدا من پول ندارم بهت بدم خونوادمم بابتع من اصلن بهت پول نمیدن بزار من برم
روشو برگردوند به سمتم با صدای بلندی شروع کرد به خندیدن انگاری دیدن چشای اشکیع من براش لذت بخش بود با لحنی کع انگاری لذت ازش میبارید رو بهم گفت من به پولت احتیاج ندارم توله با لحن مظلوم گفتم پ چی میخای از من با چشای سرد رو بهم نگاهی کرد و شالمو با دستش کشید و جلو رو به رو چشم متعجب من بوسه ای رو پیشونیم زد و تو چشام خیره شد و گف خودتو میخام تاآخر عمرت پیش خودم بمونی
چی میگی بزار برم جان ننت جان رلت بزار برم گفتم که هیچی ندارم بهت بدم استارت ماشینو زدو با صدای سرد گف رل ندرم هر کاری کنی نمیتونی خودتو از دست من نجات بدی پس تلاش بیهودع نکن گوشه صندلی کز کردمو خودمو بغل کردم سرمو گذاشتم رو زانوم همیشه بی کس بودم همیشه تا میفهمیدم زورم به کسی نمیرسع بغ میکردم
از زبان هیراد: