دلنوشته ام

وقتی ازم میپرسی چرا عصبیم و میگم نمیدونم،دلیلیش این نیست که نمیدونم آدم یه حرف که رو دلشه،چند تا رفتار از کسایی رو که دوسشون داره میبینه و سکوت میکنه؛پریشون می‌شه. بعد پریشون که می‌شه، دیگه نمی‌تونه حرف بزنه. بعد هی حرف میاد رو حرفش و حرفا قاطی می‌شن میریزه تو خودش. بعد دیگه حتی نمی‌تونه بگه. بعد هی انقد نمی‌گه و تو تکستاش هی مینوسه و و پاک میکنه که همش روی هم انبار میشه؛ بخواد ریسمونِ یه رنجو بکشه بیرون کلِ انبار هوار می‌شه رو سرش.حالا من بیام کل این انبار بکشم بیرون،هر صدتا چیزی که منو ناراحت کرده دونه به دونه توضیح بدم اونم تازه اگه تو درک کنی یا نکنی..
من از توضیح دادن برای کسایی که هیچوقت حسامو و حساسیتمو نفهمیدن متنفرم!
همون فک کنی زود رنج و عصبیم خیلی بهتره:)
#Baran