بعضی دوست داشتنا اصلا با عقل جور درنمیاد میدونی مال تو ن

بعضی دوست داشتنا اصلا" با عقل جور درنمیاد میدونی مال تو نمیشه، میدونی سهم تو از زندگی هرکسی میتونه باشه جز اون، میدونی نمیشه، اما با این وجود نمیتونی از دوست داشتنش دست بکشی نمیتونی دوسش نداشته باشی اصلا" انگار به دنیا اومدی که اون فرد رو دوست داشته باشی با همه ی فاصله ها و همه ی نرسیدن ها، درسته دردناکه اما درناک تر جنگیدنه، جنگیدن برای رسیدن بهش که کاملا" بیهودس، اینجور وقتا باید دست بکشی از جنگیدن دست بکشی از انکار حقیقت، دست بکشی از گول زدن خودت، باید قبول کنی که تو ساخته شدی برا دوست داشتنش نه رسیدن بهش، تلخه، رنج آوره اما تنها راه ممکنه، تو محکومی به دوست داشتنش...
ابد و یک روز، ابد و یک قرن، ابد و...
محکومم به دوست داشتنش...