محمد ترکمان

محمد ترکمان، شاعرِ هزاره‌ی بیم و آرزوهای پیر

استاد "محمد ترکمان" متخلص به "پژواره" شاعر نهاوندی، زاده‌ی پنجشنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۳۳۶ خورشیدی، در رویتای قلعه قباد واقع در دهستان گاماسیاب نهاوند و اکنون ساکن شهرری است.


◇ نمونه‌ی شعر:
(۶)
پشت نقاب آن ور آب، کس هیچ
نه خراب این آبادی‌ست
_ جز جاه طلبی _ نه کباب آزادی!


(۷)
گاوم به گوساله سامری شیر می‌داد اگر
خرم به ابوموسی اشعری، کمر…!
قبای عثمان
توتم نمی‌شد بر سرِ نیزه،
به قرآن، ستم…!


(۸)
… اجازه تفریح وقتی
به قلم
می‌دهم بدون برگه
مرخصی، به دلم!
که بشرّ
نه درد جان داردُ
نه دیگر دغدغه نان…


(۹)
– شاعری –
تنها کتاب داری نیست!
خرد – ایستاده – خراب
به پای مردم درد کشیده
کباب
و چکه چکه آب شدی اگر،
شاعری!


(۱۰)
بر باد هم
شوم اگر،
در یادم
”تو”
همیشه
می‌وزی…


(۱۱)
در شب‌های بغداد من
شمار شاعر
از – شعر – بیشتر است!
...
ما
آقا، برای این همّه پیامبر
– مردم – نداریم!


(۱۲)
… بی – تو –
این آبادی
شادی
ندارد بی من،
آزادی!!!


(۱۳)
آخ مادر!
تو که نباشی،
ماه شانه می کشد خورشید، شاخ!


(۱۴)
… چشم‌هایت را
بر دلم خراب کن
من، خانه ندارم!


(۱۵)
حوصله‌ام
در صف فاصله صرف شد با شریک
آمالم، میان دزدان ”قافله” معامله!



گردآوری و نگارش:
#لیلا_طیبی