تفسیر قرآن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيم

هر روز آیاتی از قرآن کریم را با تأمل و دقت مطالعه کنیم.

ترجمه و تفسیر آیه به آيه سوره فصلت

آیه 10 و 11

أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ

وَجَعَلَ فِيهَا رَوَاسِيَ مِن فَوْقِهَا وَبَارَكَ فِيهَا وَقَدَّرَ فِيهَا أَقْوَاتَهَا فِي أَرْبَعَةِ أَيَّامٍ سَوَاء لِّلسَّائِلِينَ (10)
ثُمَّ اسْتَوَي إِلَي السَّمَاء وَهِيَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِيَا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً قَالَتَا أَتَيْنَا طَائِعِينَ (11)

ترجمه :

و در زمين كوه هايى را بر فرازش قرار داد و در آن خير فراوان نهاد، و در چهار روز رزق و روزى اهلِ زمين را مقدّر كرد كه براى تمام نيازمندان كافى است.

سپس به (آسمان) در حالى كه دود بود توجّه كرد، پس به آن و زمين فرمود: با رغبت يا كراهت بياييد (و شكل بگيريد) گفتند: فرمانبردار آمديم(و شكل گرفتيم).

نکته ها:

«رواسى» جمع «راسية» به معناى كوههاى استوار است. «سواء» به معناى برابر است و «سواء للسائلين» به معناى آن است كه قوت ها برابر نيازهاست.
«طَوع» به معناى رغبت و «كَره» به معناى بى رغبتى است.
عبارتِ «استوى » هرگاه در كنار حرف «على » قرار گيرد، به معناى سلطه و حكومت است، مانند آيه ى «الرّحمن على العرش استوى »(17) ولى هرگاه در كنار حرف «الى» قرار گيرد، به معناى توجّه و قصد است مانند همين آيه.(18)
آفرينش، مراحل تكاملى دارد:
اول) خلق شدن. «خلق الارض»
دوم) استقرار و تثبيت. «جعل فيها رواسى»
سوم) تزريق منافع در زمين. «بارك فيها»
چهارم) تأمين نيازهاى همگان. «سواء للسائلين»
زمين و كوه ها مايه ى بركت هستند. برخى از فوايد و بركات زمين عبارت است از: تأمين مواد غذايى، پيدايش گياهان، تصفيه ى آب، دفن مردارها و زباله ها، يك دانه گرفتن و چند خوشه دادن، زباله را گرفتن و آب زلال دادن و در كوهها نيز بركاتى است از قبيل انواع معادن، حفظ برف ها، تأمين سنگ هاى ساختمانى، حفظ لرزش هاى زمين و كنترل طوفان ها و بادها، علامت و راهنمايى براى مسافران و... .
بعضى «اربعة ايّام» را اشاره به چهار فصل گرفته و گفته اند تغيير فصل ها در تأمين روزى موجودات زمين مؤثّرند.
سؤال: اگر روزى براى همه هست، اين همه گرسنه چرا؟
پاسخ: در سوره ى ابراهيم آيات 32 تا 34 خداوند مى فرمايد: ما باران فرستاديم و ميوه ها رويانديم تا رزق شما باشد. كشتى ها، نهرها، خورشيد و ماه و شب و روز را مسخر شما كرديم و هر چه خواستيد داديم و اگر نعمت هاى الهى را بشماريد نمى توانيد حسابش را بكنيد، لكن مديريّت هاى ناقص و توزيع هاى ناعادلانه و اسراف و تبذيرها و كارهاى ظالمانه، اين بدبختى ها را براى شما آورده است و در پايان مى فرمايد: «ان الانسان لظلوم كفّار»
-----