صادق داروبرد

ﻣـﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻳﻪ ﭘﺮﻧﺪه

‫ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺑﻲ آب و دوﻧﻪ

‫ﻣـﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﻗـﻨﺎري

‫ﺗﻮي ﺑﻐﺾ آواز ﺑﺨﻮﻧﻪ

‫اﮔـﻪ ﺗـﻮ ﺑـﺮي ز ﭘﻴﺸﻢ

‫ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﻗﻨﺎري ﻣﻴﺸﻢ

‫ﻛﻪ ﺗﻮ ﺑﻐﺾ و ﮔﺮﻳﻪﻫﺎﺷﻢ

‫ﻣـﻴﮕﻪ ﻣﻴﺨـﻮام ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﻢ

‫ﻣﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻛﻪ ﺳﺘﺎره

‫ﺗﻮي آﺳـﻤﻮن ﻧﺒﺎﺷﻪ

‫ﻳﺎ ﮔﻠﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮاﺗﻢ

‫ﻋﻄﺮ ﻳـﺎد ﺗﻮ ﻧـﭙﺎﺷﻪ

‫اﮔـﻪ ﺗـﻮ ﺑـﺮي ز ﭘﻴﺸﻢ

‫ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﺳﺘﺎره ﻣﻴﺸﻢ

‫ﻛﻪ ﺗـﻮ ﻫـﻔﺘﺎ آﺳﻤـﻮﻧﻢ

‫ﻧﻤﻲﺧﻮام ﺑﻲ ﺗﻮ ﺑﻤﻮﻧﻢ

‫ﻣـﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﻣـﺎﻫﻴﺎ رو

‫ﺑﮕﻴﺮﻳﻢ از آب ﭼﺸﻤﻪ

‫ﻳﺎ ﮔـﻼي ﺑﺎغ ﻋﺸـﻘـﻮ

‫ﺑﺬارﻳﻢ ﻳﻪ ﻋﻤﺮي ﺗﺸﻨﻪ

‫اﮔـﻪ ﺗـﻮ ﺑـﺮي ز ﭘﻴﺸﻢ

‫ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﻣﺎﻫﻴﻪ ﻣﻴﺸﻢ

‫ﻛـﻪ ﺑـﺪون آب و درﻳﺎ

‫ﻣﻴﻤﻴﺮم ﺑﻲ ﻛﺲ و ﺗﻨﻬﺎ

‫ﻣـﮕﻪ ﻣﻴﺸﻪ ﮔﻠـﺪوﻧﺎ رو

‫ﺑﺬارﻳﻢ ﺗﻮ ﺣﺴﺮت آب

‫ﻳﺎ ﺷﺐ ﻗﺸﻨﮓ ﻋﺎﺷﻖ

‫ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺑﻲ ﻧـﻮر ﻣﻬﺘﺎب

‫اﮔـﻪ ﺗـﻮ ﺑـﺮي ز ﭘـﻴﺸﻢ

‫ﻣﻦ ﻫﻤﻮن ﮔﻠﺪوﻧﻪ ﻣﻴﺸﻢ

‫ﻛـﻪ واﺳـﻪ ﻳـﻪ ﻗـﻄـﺮهي آب

‫ﻣﻴﻜِﺸﻢ ﺣﺴﺮت ﺗﻮي ﺧﻮاب

‫
شاعر. ساسان مقدس
‫