عاقبت از ته این کوچه سفر خواهم رفت!

عاقبت از ته این کوچه سفر خواهم رفت
به هوای سر کوی تو به سر خواهم رفت
قید عالم بزنم مایه زجان بگذارم
در خط چشم تو تا مرز خطر خواهم رفت
تا مگر نرم کنم سنگ دلت مجنون وار
دامن دشت و دمن کوه و کمر خواهم رفت
یار انگار سر مهر ندارد، زین شهر
با دلی خسته و پر شور و شرر خواهم رفت
بشکف ای دوست مرا بدرقه ای شبنم باش
تا ببینی که چه با دیده ی تر خواهم رفت
دل سودا زده زین راه به جایی نرسید
چاره ای نیست، پی راه دگر خواهم رفت
تا به کی اشک من و دامن …
گره هایم هفت تا نشده…