بابک

دلتنگی رو هیچ جوری نمیتونی پنهونش کنی . . .
دلتنگ که باشی ؛ صدات دلتنگه ، نگات دلتنگه ، نفسات دلتنگه ، دستات دلتنگه
حتی وقتی . . .
وقتی می نویسی دل واژه هات تنگه

من فقط بلدم نیگات کنم و به روی خودم نیارم که چقدر دور موندم ازسیاره خودم.
بلدم نگات کنم و دم نزنم و یادم نیاد
من میدانم ؛
بالاخره یکی از همین شبها
خدا هم خسته میشود ،
پس میزند ما دلتنگها را . . .
مثل دریا که ماهی‌هایِ مرده را



دوریت ازمون زنده به گوریم