حقایق

حقایق
پرسید حقایق چه رنگی هستند؟!برایش شروع به گفتن کردم، حقایق بی‌رنگ‌ترین هستند. آن‌ها همان سوزنی هستند که بر روی قلب فرو می‌روند و باعثِ بارشِ اشک‌های بی‌گناه می‌شوند.
"حقایق آدم‌ها، از دروغ‌هایشان کثیف‌تر است."
گاهی با فهمیدنِ حقایقِ آن‌ها دلت می‌خواهد جسمت‌را از دنیایِ انسان‌ها بیرون بیاوری. فرار کنی‌و بدونِ نگاه کردن به ‌آن‌ها آرام آرام از دست روی. گاهی نمی‌دانی، آن‌ چیزهایی که از آن‌ها فهمیدی واقعا وجود دارند؟!از خود سوال می‌پرسی، چطور می‌توانند چطور خواستند و چطور شکستنِ قلب انقدر برایشان راحت است؟ گوش‌هایت را به موقعِ شنیدنِ حقایق آن‌ها محکم می‌گیری و برعکسِ باید ها، آرزو می‌کنی دروغ‌هایشان درست باشد. حقایق‌های بی‌رنگ، بر روی مغزت ریخته می‌شوند و آرام‌آرام به قلبت نفوذ می‌کنند و احساسات‌را به قتل می‌رسانند. حقایق آن‌قدر بی‌رحم هستند که با تیزی‌های کلمات در کنارِ هم چیده شده، برایت یک داستانِ بی‌رحم می‌سازند.آن داستانِ بی‌رحم شب‌هایت‌ را با اشک صبح می‌کنند و صبح‌هایت‌ را با خستگی شب. حقایق تار های امیدِ قلبت‌را آرام آرام پاره می‌کنند باعث می‌شوند با سکوت به آن‌ها فکر کنی و ذره ذره‌ی وجودت سرشار از بغض و خفگی شود. و این حقایق هستند که؛
باعث می‌شوند آرزو کنی، کاش همان دروغ‌ها حقیقت داشت.