ترمه ای از زربافت موهایم،

ترمه ای از زربافت موهایم،
شبی از چشمانم،
روی پنجره ی دل تو
گشوده شده ست!
بیا، دست گیره ها را محکم تر کن!
مبادا باد عطرت را
در تمام شهر پراکنده کند!
من از این که جهانم را بگیرند،
می ترسم ...