من نمی توانم خدایی که آفریده های خود را پاداش یا کیفر می

من نمی توانم خدایی که آفریده های خود را پاداش یا کیفر می دهد را تصور کنم، چراکه دلیل وجودی آنها از پیش طراحی شده است. - کوتاه بگویم، خدایی که چیزی جز بازخورد بیمارگی و سستی آدمیان نیست [را باور نمی کنم].
همچنین به باقی ماندن پس از مرگ نیز باوری ندارم، هرچند نگرش عاجزانه بشر برای جاودانه نشان دادن روح را نتیجهء ترس و خودخواهی مسخرهء آدمیان می دانم."

-آلبرت انیشتین- برگرفته شده از کتاب: " جهان، آنگونه که من می بینم"

بازگردان: شکاک منطق

[توضیح: در بخش نخست انیشتین می گوید: اگر آفریننده ای باشد و او بر اساس بینش خود موجودی را بیافریند، نواقص پدید آمده از رفتار آن موجود و یا کارکرد خوب آن سزاوار پاداش یا کیفر نیست، چرا که طراح آن را اینگونه آفریده است. مانند خودرویی که اگر خوب کار کند یا بد ما خودرو را پاداش یا کیفر نمی دهیم بلکه آن را از سازنده خودرو می دانیم. بنابراین وی می گوید به چنین خدایی باور ندارد. این سخن انیشتین مرا به یاد اندیشه ژرف خیام انداخت...]