کاش هیچ بارانی... ردپای کودکی ام را نمی شست

کاش هیچ بارانی... ردپای کودکی ام را نمی شست 

کاش هیچ خنده ای... گریه ی معصوم نوجوانی ام را پاک نمی کرد

کاش هیچ نوازشی... جای سوزش سیلی مادر را نمی گرفت 

کاش هیچ آرامشی... جای ناآرامی و شیطنت نوجوانی ام را نمی گرفت

کاش هیچ لباس کهنه و شلوار کوتاهی... بزرگ شدنم را نشان نمی داد 

ای کاش هیچ عقربه ای... گذشت سریع زمان را نشان نمی داد

ای کاش هنوز هم... چشم به راه آب نبات بودم.

ای کاش!.....

ولی افسوس!!!!!!!!!!!!