هنوز صدای ارابه های داریوش، از دانوب تا سند

هنوز صدای ارابه‌های داریوش، از دانوب تا سند
از سیحون تا مصر شنیده می‌شود.
جهان وحشی هنوز از خون کوروش ارغوانی‌ست.

سواره‌نظام پار سی صدها سال، غرب مهاجم را جارو کرد و به دریا ریخت
تا نجیب‌زاده‌ی آریایی، هگمتانه را بسازد!
تا جهان متمدن، چوب سدر را از لبنان
طلای ناب را از یونان
عقیق سرخ را از خوارزم
نقره‌ی خام را از مصر
و عاج را از هند به دوش بکشد
و شوش را بسازد!

تا زرگران مادی
سنگ‌تراشان یونانی
و میناکاران بابلی
شاهکار همیشگی جهان، تخت‌جمشید را بسازند!

تا شیهه‌ی گله‌های اسب، دره‌های زاگرس را بلرزاند
و ساتراب‌های پارسی، قاصدان شرقی نور باشند
تا جایی که زمین باشد و زمان فرصت پیمودنش را!

روزی‌ که جهان تخته‌پاره می‌ساخت، ما تخت‌جمشید را ساختیم!
زمانی که بهار را تجربه می‌کردند، ما بهارستان را بافتیم!
آب، اولین عنصر مقدس ما بود که آنها دزدان دریایی بودند!
قبل از آن‌که مسیح بیاید، منشور آزادی کوروش آمده بود!
و پیش از آن...
ما به گفتار نیک حرف می‌زدیم
و به کردار نیک عمل می‌کردیم!
شوش، تلاقی قیصر بود و امپراتور بود و شاهنشاه
و خارج از این دایره، بربر بود و بدویان صحرا!
درود آریایی پاینده ایران
و اکنون !!!!!!!