دنیا کلش یه طنز تلخه

دنیا کلش یه طنز تلخه
توش یه بچه هستش
ک خسته از حرفای اطرافش
ک هی بش بگن د بسه بچه بچس به درست
ولی اون یاد گرفت بخنده رد شه
و گوش نکنه به حرفه هرکسی که رأس هرزه
یه جعبه رنگه و اون می خواد ک نقاش دنیاش باشه با رنگ رویاش بزنه نقش بش
عاشق اون هیچکی نمیشه دستشو به هیچکی نمیده
روزا میگذره دیوونه تر از قبل عاشق بارون️ بیرون همش گم توی رویای شادش تو بالش عوض نمیشه
آخه این بوده از اول
راهشو میره اگه منظرش و کارشو و جادش ساخته از شیشه بیخیال نمیشه و کنار نمیره
براش مهم نی د نیا چی خوابشو دیده
فقط دنبال رسیدن به آرزوهاشه
می خواد همچی درست عینه خواب اون باشه
برای رویاش یه نفس تا تش میدوه
اصن نیازی نداره بخواد تا به زور پاشه
دنیای خودش خدای خودش
توی آسمون ستاره ها دنبالش و عشق میکنه و غطل میزنه تو رویاش
فقط خودش میتونه خودشو خوشحالش کنه
تو فکرش اینه کسی برا خودش بشه
میخواد فکرش با حقیقت یکی بشه
اون موقعه بمیره چه فرقی داره مهم همینه ک میرسه بش
با این ک کل راهو اون بلد بوده باز خیلی خیلی عقب مونده اما دلش روشنه فانوس راشه شاید باختو جا بردن غلط خونده
اون حرف نداره ساکته تو جمع
میدونی اون کیه؟
اون بچه ️منم